Review: Assepoester is mijn heldin (+WIN!)

Kyra is dolgelukkig in haar overzichtelijke leven als huisvrouw. Op een dag wordt ze echter op brute wijze wakker geschud. Assepoester is mijn heldin is de sprankelende debuutroman van Joyce Willemse, winnares van de Heleen van Royen schrijfwedstrijd.
 

Het verhaal
In Assepoester is mijn heldin maken we kennis met Kyra Versteeg. Op het eerste gezicht een chicklitachtige huisvrouw die alles heeft wat ze wil: een sprookjesleven. Samen met haar man Nan, een succesvolle zakenman, en hun twee zoontjes woont ze in een prachtige villa op stand. 

Kyra heeft één wens: een dochter. Haar man weet niet of dit nou zo verstandig is, maar Kyra is vastbesloten. Ze wil per se een dochter op de wereld zetten. En natuurlijk. Alles lijkt naar wens te gaan. Totdat Kyra oog in oog komt te staan met het noodlot. Door het trauma dat ze oploopt moet ze zichzelf en een diep begraven familiegeheim onder ogen komen, al slaat ze aanvankelijk liever op de vlucht.
 

En?
Assepoester is mijn heldin lijkt op het eerste gezicht makkelijk leesbare chickliteratuur. Een boek dat je meeneemt naar het strand en het daar in één adem uitleest. Het nadeel van dat soort boeken is dat je het verhaal vaak ook weer in één adem kwijt bent. 
 

Joyce Willemse schrijft bijzonder toegankelijk, maar toch is haar debuutroman geen pageturner. De schrijfster kiest haar woorden heel zorgvuldig, perfectionistisch bijna, en heeft alle details waarin ze de lezer meeneemt, goed overdacht. In het begin van het verhaal had ik nogal mijn bedenkingen bij het personage en kostte het me moeite om met haar mee te leven. Kyra leek me een oppervlakkige, verwende huisvrouw die naar mijn idee blij mocht zijn met twee gezonde zoons in plaats van haar zinnen te zetten op een meisje. Haar relatie met Nan is bovendien allang geen sprookje meer en voor mijn gevoel wilde Kyra alleen graag een meisje om haar huwelijk te redden. 
 

Het gewenste meisje is echter veel meer dan een lijmmiddel, zo wordt in de loop van de roman duidelijk. De schrijfster bouwt de spanning goed op waardoor je als lezer over de helft van het boek nog niet precies weet wat er gebeurd is, maar hooguit een vermoeden krijgt. Dat is af en toe even doorbijten: wat is er nou precies gebeurd? Maar de drang om te willen weten wat het personage drijft, is sterker dan het gemak van het dichtslaan van het boek. 

 

Mijn conclusie: Assepoester is mijn heldin is geen luchtige pageturner. Het is een bijzonder goed geschreven roman waarin Joyce Willemse een belangrijk thema aansnijdt. Hoever ga jij om je droomwereld te creëren? Het is een verhaal dat je ontroert en vervolgens bijblijft.  

Winnen