Wat een ramp: Lezeressen over hun faildates

Daten is leuk, daten is goed en daten is spannend. Maar helaas is het net als met sollicitatiegesprekken: niet elke date verloopt even soepel. Soms ligt dat een beetje aan hem, en soms een beetje aan jou. Zeven leZeressen vertellen…
 

Niets is dan ook zo heerlijk om te horen van anderen dat zij ook weleens een regelrechte rampdate hebben gehad. Van een straalbezopen kerel tot een date die gewoonweg geen hol te melden heeft: lees en smul mee!
 

Judith (29): "Na een lange tijd vrijgezel te zijn geweest, was ik er helemaal klaar mee en ging ik dus maar internetdaten. Ik had via een datingsite een jongen leren kennen en over de mail was hij hartstikke spontaan. Ook zag hij er best oké uit, dus ik dacht: gaan met die banaan! En zo geschiedde. We spraken op een terrasje af na werktijd. Wat. Een. Hel. Zo spontaan als hij over de mail was, zo verlegen was hij in het echt. Ik moest alles uit hem trekken en stelde constant vragen. Alle ongemakkelijke stiltes moest ík opvangen. Hij vroeg vrijwel niks aan mij; alsof hij helemaal niet geïnteresseerd in me was! Na twee drankjes hield ik het voor gezien. Ik heb ‘m daarna nooit meer gesproken.”
 

Merel (28): “Ik had een jongen leren kennen in de kroeg en na wat ge-WhatsApp, vroeg hij me op date. Prima, dacht ik, hij leek me heel aardig. Ik ging naar zijn woonplaats toe wat een halfuur met de trein was. Normaal doe ik dat al nooit - ik vind dat de man op de eerste date naar de vrouw moet gaan - maar vooruit. De avond was superleuk, we hadden heel gezellig wijntjes gedronken en een beetje gepoold. Maar toen hij me vervolgens naar het station bracht en ik mijn trein had gemist waardoor ik een uur moest wachten op de volgende, zei hij: ‘Nou succes met wachten, het was gezellig, ik ga naar huis.’ En liet-ie me doodleuk een uur op een koud station in m’n eentje wachten. Botte boer.”
 

Elke (31): “Nadat ik een leuke kerel had ontmoet op een verjaardag van een vriendin van mij, sms’te hij me of ik met ‘m op date wilde. Helemaal leuk, dacht ik. Maar tijdens de date kon hij alleen maar over zichzelf lullen! Hij was zó vol van zichzelf dat ik er gewoon chagrijnig van werd. Af en toe vroeg hij uit beleefdheid eens wat aan mij, maar van ‘doorvragen’ had hij ook nog nooit gehoord, dus waarschijnlijk deed hij dat alleen uit beleefdheid. Bij het afscheid probeerde hij me wel nog te zoenen (zal wel voor zijn ego geweest zijn, want echt geïnteresseerd in mij kwam hij niet over). Maar ik wilde dit niet, dus er ontstond ook nog eens zo’n héél awkward ‘zoenen we op de mond of de wang’-moment. Nee, hij was dismissed.”
 

Maartje (20): "Op de middelbare school was hij een sprankeltje die door de gangen wandelde. Hij heeft iets mysterieus over zich, althans dat vond ik toen. Ik wilde hem beter leren kennen en weten hoe hij in elkaar stak. We spraken soms al af, samen met vrienden van hem of mij. Dan was het heel gezellig, met een biertje of vier kwam J. ook los. Toen besloten we een op een wat af te spreken. Hij zette een comedyfilm op - echt niet zijn genre  - en keek ernaar terwijl hij zijn lachspieren minimaal verroerde. Ik probeerde steeds een gesprek aan te knopen en hem wat losser te krijgen maar hij was helaas erg gefocust op het beeldscherm. Bovendien bleek hij meer gewoon simpel dan mysterieus, zoals ik voorheen dacht. Nadat de film afgelopen was zag ik mijn kans om te vertrekken. Hij probeerde me nog te zoenen, maar ik deed het met een flauwe knuffel af. Zoenen kon hij toch niet goed, daar was ik al eerder achter. Toch kon ik een lachje niet onderdrukken als ik hem later nog eens door de gangen zag wandelen… ‘Mysterieus’, ha!"

Marleen (22): Patrick was de hunk van de school; ieder meisje liep kwijlend achter hem aan. Het was al een tijdje uit met mijn ex en na wat rond te hebben gesnuffeld hier en daar wist ik het zeker: ik wilde hem. Na wat zwoele blikken over en weer in de schoolgangen was het moment daar. Hij vroeg me of ik zin had om wat te drinken in de kroeg. Terwijl ik stiekem wel in de lucht kon springen, antwoordde ik cool 'Ja, prima, maar ik moet wel werken. Ik laat je dan wel weten wanneer ik klaar ben die avond. Kunnen we daarna afspreken.' Ik legde hem uit dat ik vanwege mijn onregelmatige werktijden als serveerster nooit precies wist wanneer ik klaar was. Vond hij prima, want hij woonde dichtbij de stad dus hij was er zo. Die bewuste zaterdag liep ik tijdens mijn dienst met pijn in mijn maag en trillende handjes rond. Niet omdat ik zo zenuwachtig was, nee, meneer vond het nodig om mij gewoonweg te stalken! Klokslag acht uur begon de ellende - ik was nog maar net aan 't werk. Na mij zo'n tien keer gebeld te hebben, dook ik de wc in, nam pissig op en vertelde hem dat ik nog niet wist hoe laat ik klaar was. Dat had ik hem al vijf keer gezegd en ge-sms't intussen, maar goed. Alleen was dat niet goed genoeg voor hem. Ongeveer tien tirades via de sms en nog vijftien gemiste oproepen later ontmoetten we elkaar voor de kroeg. Nou, de lol was er voor mij intussen wel af. Wat ik nou misdaan had, geen idee, maar bij binnenkomst zei hij doodleuk dat hij me wel kon vergeven als ik sorry zei. Pardon? Wat vergeven? Na het eerste en enige drankje die avond wist ik niet hoe snel ik het café moest verlaten. Sms'te hij me later nog dat hij het zo gezellig vond. Zo zie je maar, schone schijn bedriegt."
 

Annemieke (24): "Ik verbleef een tijdje in het buitenland en tijdens één van mijn eerste weken daar ontmoette ik op het strand een leuke jongen. We raakten aan de praat over fotografie, een gezamenlijke interesse, en hebben zo'n twee uur liggen kletsen. We spraken af dat hij me een weekje later thuis op kwam halen, om naar een badplaatsje te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Maar op z'n zachtst gezegd schrok ik enórm toen hij me op kwam halen - in de gigantische, witte, glimmende, patserige pimpbak die hij zijn auto durfde te noemen. Bovendien kwam hij aan op verlopen teenslippers en had hij een gat aan de achterkant van zijn t-shirt - AFKNAPPER! De date was vreselijk, hij was totaal niet geïnteresseerd in mij - zó anders dan tijdens onze eerste ontmoeting - en was vreselijk arrogant. Toen hij me op het strand een paar keer probeerde te zoenen, heb ik dan ook vriendelijk bedankt."

Jessica (24): "Ik had al een aantal dates met een marinier gehad en het werd steeds serieuzer tussen ons. Toen hij jarig was gaf ik hem dan ook etentje inclusief overnachting in een hotel cadeau. Maar tijdens het eten begon hij zijn biertjes weg te tikken alsof het roosvicee was. Hij werd tijdens het etentje zó dronken dat het gewoon gênant was. Ik schaamde me kapot tegenover de serveerster. Hij zat maar te lallen en irritant te doen. Maar het ergste was nog dat we met zijn auto waren, hij had ons veilig naar het hotel moeten brengen! Nou no way dat ik met hem achter het stuur in die auto zou kruipen, dus toen ben ík maar gaan rijden in zijn auto. Toen we eenmaal in het hotel aankwamen, ging hij 'effe' op bed liggen om vervolgens in zeesterpositie, snurkend in slaap te vallen. Ik kon me nog net een beetje aan de zijkant erbij nestelen met een klein beetje deken over me heen. Ik heb de volgende dag even flink duidelijk gemaakt dat ik 'm nooit meer hoefde te zien. Loser."

Hoe verliep jouw ergste disasterdate die je ooit hebt gehad?