Thirty-love: Zoeken naar de ware
“Ehm, waar ben je precies?”, app ik.
“Bij de AH to go”, schrijft hij.
Ik kijk om me heen. Op station Den Bosch zijn er twee uitgangen. Eentje heeft een soort van pleintje voordat je de grote roltrappen af gaat en daar zie ik een AH to go. Maar geen Frank.
“Zijn er meer AH to go’s?”, vraag ik.
“Goeie!,” schrijft hij, “ik ga kijken.”
Ondertussen is het wel duidelijk dat hij niet in de buurt van het pleintje is. Ik loop door het hoge station boven de sporen langs naar de andere kant. Er lopen een paar mensen in mijn richting: een meisje met een gitaar, een oudere meneer met een hoed en een dame in mantelpak en klakkende pumps. Geen leuke vent met een rossige bos krullen en lachrimpeltjes rond zijn ogen.
Frank zie ik al een paar jaar op de verjaardag van Carien. We kletsen altijd even en hij zegt bij het afscheid steeds dat we nu echt een keer op date moeten. Vorige maand heb ik de stoute schoenen aangetrokken en Franks nummer gevraagd aan Carien. Maar er lijkt alsnog iets tussen te komen, want eenmaal aan de andere kant van het station aangekomen, blijkt dat daar niks is. Een trap omlaag naar een hoop fietsenrekken, maar geen AH to go en zeker geen Frank.
“Ik kan maar één AH to go vinden”, schrijf ik.
“Blijf dan daar, dan kom ik naar je toe”, krijg ik terug.
Ik loop weer de stationshal door en ga voor de ingang van de AH to go staan. Na vijf minuten gaat mijn telefoon.
“Frederique, waar hang je uit?”, vraagt Frank.
“Bij de AH to go, zoals afgesproken”, zeg ik.
“Daar sta ik ook”, zegt hij.
“Voor de ingang”, zeg ik.
“Ik ook,” zegt hij lacherig, “maar ik zie echt nergens een mooie lange brunette.”
Hij zit me toch niet in de zeik te nemen? Ik draai me om, maar ook in de AH to go staat niemand stiekem achter een paal te bellen.
Ineens gaat er een lampje aan: “Op welk station sta jij eigenlijk?”,vraag ik.
“Utrecht”, zegt Frank.
Ik ben even verbluft en dan begint hij te lachen om wat hij voelt aankomen. “Waar sta jij dan, Frederique?”
“Den Bosch”, lach ik nu ook en steeds harder. “Ik zou toch naar jou komen?”, kan ik nog net uitbrengen.
“Nou, dat wou ik net ook zeggen.”
Hikkend van de lach besluiten we dat ik de trein terug neem naar mijn eigen woonplaats. En dat we dan samen Utrecht in gaan. In de tussentijd gaat Frank bij de AH een fles bubbels halen. Of een doos celebrations. Of beiden. En daamee gaat hij pal voor de deur op de grond zitten. Dat moet goed komen.
Lees ook de vorige Thirty-love columns! De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van Thirty-love, de roman in wording. Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.
Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.
