Mannen die ik gehoorzaam
Neehee, niet als in Vijftig Tinten, maar sommige mannen hébben dat gewoon. Dat je alles van ze aanneemt. Dat dus.
Waar ik bij de meeste heren al snel reageer op een manier die het midden houdt tussen een schamper ‘pffffrrrt’ en een opgewekt ‘je kan me wat’ als er iets te stellig gevraagd/geëist wordt, zijn er toch uitzonderingen. Mannen die ik áltijd zou gehoorzamen.
Samuel L. Jackson
Neem Samuel L. Jackson. Met Samuel moet je gewoon niet fokken, dat ziet een idioot. Als Sam die ‘Say whát!?’-blik van ‘m op mij zou richten, schoot ik meteen in de houding. Niks geen protest, ik zou gelijk alles doen wat ‘ie me opdroeg. Met slechts een gedwee: ‘Oké’. En dan zou hij niet eens tot het motherfucking-gedeelte hoeven te komen. Het werkt ook alleen bij hem. Ik heb zelf geprobeerd die verbijsterende kwaliteit tot de mijne te maken, om zo met die uitwerking naar mijn zonen te kijken, maar die vroegen zich alleen af of ik ergens pijn had. Bij andere mannen werkt het ook niet. De meesten komen over als een Steven Seagal die in de poep getrapt heeft. Give it up, alleen Samuel is the real deal.
Neem Samuel L. Jackson. Met Samuel moet je gewoon niet fokken, dat ziet een idioot. Als Sam die ‘Say whát!?’-blik van ‘m op mij zou richten, schoot ik meteen in de houding. Niks geen protest, ik zou gelijk alles doen wat ‘ie me opdroeg. Met slechts een gedwee: ‘Oké’. En dan zou hij niet eens tot het motherfucking-gedeelte hoeven te komen. Het werkt ook alleen bij hem. Ik heb zelf geprobeerd die verbijsterende kwaliteit tot de mijne te maken, om zo met die uitwerking naar mijn zonen te kijken, maar die vroegen zich alleen af of ik ergens pijn had. Bij andere mannen werkt het ook niet. De meesten komen over als een Steven Seagal die in de poep getrapt heeft. Give it up, alleen Samuel is the real deal.
Denzel Washington
Dan Denzel Washington. De mate van serieusheid en intensiteit die van die man uitgaat laat me alles geloven wat ‘ie zegt. Ik vind dat knap. Want Denzel is zelfs in staat om de meest simpele zin te laten klinken als iets dat er toe doét. Als iets heel belangrijks. Denzel kan me vertellen dat de eieren koken en dan denk ik nog: Jeetje. Wat diep. Alsof hij direct van de Dalai Lama doorgechanneld krijgt dat de eieren gaar zijn. Ik keek naar hem in The Book of Eli en bedacht me dat, als hij een eigen religie zou beginnen, ik meteen zijn eerste volger zou zijn. Terwijl ik atheïst ben. Kun je nagaan.
Dan Denzel Washington. De mate van serieusheid en intensiteit die van die man uitgaat laat me alles geloven wat ‘ie zegt. Ik vind dat knap. Want Denzel is zelfs in staat om de meest simpele zin te laten klinken als iets dat er toe doét. Als iets heel belangrijks. Denzel kan me vertellen dat de eieren koken en dan denk ik nog: Jeetje. Wat diep. Alsof hij direct van de Dalai Lama doorgechanneld krijgt dat de eieren gaar zijn. Ik keek naar hem in The Book of Eli en bedacht me dat, als hij een eigen religie zou beginnen, ik meteen zijn eerste volger zou zijn. Terwijl ik atheïst ben. Kun je nagaan.
Morgan Freeman
Als Denzel de zoon is, is Morgan Freeman God de Vader. Niemand zou me zo gerust kunnen stellen. Die stem! Maar echt, die stem! Als een kabbelend beekje. Geen angst die hij er niet mee bij me weg kan nemen. Als ik uit een neerstortend vliegtuig zou vallen zonder parachute met een puntige bergketen onder me, en Morgan Freeman kwam naast me waaien op weg naar beneden terwijl hij zei dat alles goed kwam, maakte ik me geen enkele zorgen meer. Omdat hij het zegt. Luisteren naar Morgan Freeman is als een mindfullness-cursus: alles is hanteerbaar en elke situatie is goed.
Als Denzel de zoon is, is Morgan Freeman God de Vader. Niemand zou me zo gerust kunnen stellen. Die stem! Maar echt, die stem! Als een kabbelend beekje. Geen angst die hij er niet mee bij me weg kan nemen. Als ik uit een neerstortend vliegtuig zou vallen zonder parachute met een puntige bergketen onder me, en Morgan Freeman kwam naast me waaien op weg naar beneden terwijl hij zei dat alles goed kwam, maakte ik me geen enkele zorgen meer. Omdat hij het zegt. Luisteren naar Morgan Freeman is als een mindfullness-cursus: alles is hanteerbaar en elke situatie is goed.
In het gelid
Kortom, om me zo in het gelid te krijgen moet je best van goeden huize komen. Dan moet je inderdaad de blik van the meanest motherfucker on earth hebben, je woorden laten klinken alsof je er zojuist de Nobelprijs voor de Vrede mee hebt binnengesleept of er uitzien of je met je hoofd op het plafond in de Sixtijnse kapel thuishoort. Ik denk dat ik daar niet alleen in ben. Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben.
Kortom, om me zo in het gelid te krijgen moet je best van goeden huize komen. Dan moet je inderdaad de blik van the meanest motherfucker on earth hebben, je woorden laten klinken alsof je er zojuist de Nobelprijs voor de Vrede mee hebt binnengesleept of er uitzien of je met je hoofd op het plafond in de Sixtijnse kapel thuishoort. Ik denk dat ik daar niet alleen in ben. Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben.
Want van Dr. House zeggen ze het: The only man who can argue with a woman and win, maar deze gasten skippen gewoon het hele argue-stuk. Ze vragen, en ze zullen ontvangen. Dan ben je pas een Echte Baas.
Lees ook de vorige columns van Daniëlle!
Ze is moeder van twee hevig puberende zonen - waarbij ze die knipoog meer dan hard nodig heeft -, schrijfster en journalist. Buiten dat houdt ze van sporten, heeft ze een hardnekkige chocoladeverslaving en wijst ze een lekker wijntje ook niet af. In haar columns observeert ze mensen, de dingen die ze doen en waarom ze dat doen. Wat drijft ze? Een enorm gebied dat haar verbeelding steeds weer opnieuw prikkelt. Over haar sportavonturen schrijft ze op haar blog serendipityddmm.blogspot.com.
Daniëlle de Mol Moncourt (1969) geniet ervan met een knipoog naar dagelijkse dingen te kijken.
