Geheimen van een webcamgirl: De webcamdip

Of het door de crisis komt of dat steeds meer meiden en vrouwen zich vrijer voelen met bepaalde dingen: ik heb geen idee. Wel is het onderwerp ‘hoe word ik een beldame c.q. webcammodel’ helemaal hot. 

 

Ik lees het op diverse fora en in mijn directe omgeving spreken mensen mij aan. “Zeg euhm, ja niet tegen iemand zeggen ofzo, maar het gaat niet zo goed. De crisis, je weet wel! Ik kom moeilijk rond en werk al. Eigenlijk wil ik er wat bij doen en bellen voor zo’n hijglijn leek mij wel wat. Lekker snel geld verdienen en weinig doen.” Op die manier word ik zeven op de tien keer aangesproken.

 

“Ik lees je website en je columns, zo moeilijk moet dat toch niet zijn? Ondertussen ben je gewoon bezig met koken en de was.” Ik kan me indenken dat ik soms die indruk wek. Dat het een beetje makkelijk cashen is door wat mee te praten, beetje te hijgen en te kreunen, af en toe doen of je tegen een hoogtepunt zit en vooral inschakelen wanneer jezelf wilt.
 

 

Gáán we weer
Inmiddels doe ik het al vijf jaar en ik heb echt weleens momenten dat ik denk: gáán we weer hoor. Toevallig had ik het er gisteren met m’n collegavriendinnetje nog over. “Heb jij soms ook zo’n bel- en camdip?” Ze begon te lachen, want ze herkende het als geen ander. “Soms komen de mannen je neus uit.” Echt tof is zo’n opmerking over ‘onze mannen’ natuurlijk niet. Het zijn onze bezoekers, de fans, je brood. Maar kom op, iedereen heeft toch weleens een dip op en met het werk?

 

Precies: werk. Inmiddels werken er ruim tig duizend vrouwen voor een sekslijn. De concurrentie is groot. En ik denk dat er op ‘bel en cam’ gebied misschien ook al een crisis heerst. Als ik wat ‘oude rotten’ uit het vak spreek, is er zelfs al jaren een crisis. En jij wilde gaan bellen en cammen omdat het je zo makkelijk lijkt en er in je huidige branche een crisis heerst?

 

Grenzen
Ik had het de afgelopen weken weer onwijs druk. En ik ben mezelf een paar keer bewust geworden van mijn grenzen. Ik ben van mening dat het sowieso verstandig is, ongeacht je baan, dat je niet over je eigen grenzen gaat. Mijn grenzen? Die zijn aardig breed, dacht ik. Een tijdje terug werd ik geboekt door een 19-jarige jongen met de wens dat hij graag ontmaagd wilde worden. Het bleek echter te gaan om een lichamelijk beperkte jongen, die in een instelling woont. Ik vind het een gevoelig onderwerp, kan ik je vertellen. Wegens privacy wil ik er niet al te diep op ingaan. Wel wil ik kenbaar maken dat ik het onwijs knap vind, hoe sommige collega’s dit aanpakken! Mijn ding is het absoluut niet. Het was een lieve en leuke jongen, echt waar. Maar seks was niet makkelijk, puur lichamelijk. Het is niet helemaal gelukt hoe de jongen het voor ogen had. Wel heb ik het zo mooi mogelijk gemaakt voor hem. Hij was tevreden over mij en ik denk dat dat het belangrijkste is. Ik stelde mezelf zo professioneel mogelijk op. Eenmaal in de auto kon ik echter mijn hart luchten aan mijn steun en toeverlaat: de chauffeur. De volgende dag belde ik ook nog met mijn lieve moeder. Erg prettig om je ervaring te delen.
 

 

Blunder
Aan webcammen ben ik niet toegekomen de afgelopen dagen. Misschien speelde ‘de webcamdip’ ook wel mee. Natuurlijk heb ik wel weer even lekker gebeld. En ik heb ook nog een blunder gemaakt... Want ik verwachtte eigenlijk een vriendin aan de telefoon en zonder te kijken naar het nummer nam ik op: iets té vrolijk en enthousiast en vervolgens mijn eigen naam. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik maar niets. “Jaahaaa halloooo, hoor je mij?” En het kwartje viel nog steeds niet, tot ik op mijn scherm keek en het nummer zag staan van de centrale. Ik hoorde een mannenstem. “Spreek ik niet met..?”
“Jawel daar spreek je mee maar ik maak ook weleens een foutje.”
“Ja en hoe! Mijn opwindende bui is weg”, en hij hing op. Ik schakelde mezelf uit, want ik had meteen een beldip.

 

Dus nee, ook het leven van een webcamgirl/belbabe/escortdame gaat niet over rozen...