Thirty-love: Single bells, single bells, single all the way

Ik denk echt dat Kerst knus, warm, gezellig en romantisch kan zijn. Je handen warmen aan chocolademelk met slagroom, tientallen kaarsen aansteken en het berenvel voor de open haard eindelijk eens gebruiken zoals het bedoeld is. 
 

Kerst is voor de verliefden en de houden-vannen. Voor grootouders en kinderen die hun nieuwe speeltjes net zo lang uitproberen tot ze stuk zijn. De clip van Paul McCartney’s Once Upon A Long Ago. Je weet wel. 
 

 

Ik haat Kerst. Het is mijn officiële dieptepunt van het jaar. Erger dan mijn favoriete paar schoenen verliezen bij een inbraak in mijn Mini. Ik haat kerstactiviteiten. Carien gaat altijd werken. Kerst als stewardess op een exotische bestemming, waar cocktails en zonnebrand veel goedmaken. Stuk beter dan een stormparaplu aanschaffen. Ik haat kerstentertainment. Op de radio doet Wham zielig en op televisie doet Robert ten Brink een oproep aan geliefden die de feestdagen van elkaar gescheiden dreigen te zijn, “want met Kerst mag niemand alleen zijn”. Nou, beste Robert, zij kunnen tenminste nog skypen. Ik haat de kerstinvasie. Vorig jaar heb ik gedaan alsof het een doodgewoon weekend was. Radio en tv uit. Gordijnen dicht. Muziek hard aan, stapel boeken op de bank. Maar het vrolijke gelach aan het kerstdiner van de buren was niet te overstemmen. En ik rook de hele dag rollades en gourmetschotels in de straat. 

 

Ik haat Kerst en tegenwoordig verkondig ik dat ook gewoon. Het kan me niet meer schelen als ik daarmee het kerstgevoel van een ander verpest. Dat groeit wel weer aan. Dus als ik dit jaar in de rij bij de HEMA iemand zie worstelen met een mandje vol kerstballen, lichtjes en raamversieringen, zeg ik het hardop, à la Gargamel: “Ik haat Kerst.” 

Dan hoor ik achter mij een zucht: “Ik ook.” 

Ik kijk om, recht in het gezicht van een vrouw van middelbare leeftijd. Ze heeft een hoornen bril op met een touwtje eraan, daarachter felblauwe ogen in een bleek gezicht omringd door golvende grijze haren. 

“Hebt u ook een dierbare verloren dit jaar?”, vraagt ze me bedroefd.
 

Als ik twee uur later thuis kom, is het schaamrood nog steeds niet helemaal weggetrokken van mijn kaken. Wel heb ik korte metten gemaakt met mijn zelfmedelijden. Ik kruip achter mijn laptop, open een nieuwe mail naar al mijn contacten en type in de onderwerpregel: ‘Ik organiseer het Hoera-ik-hoef-niet-naar-mijn-schoonfamilie-feest op Tweede Kerstdag: komt allen!’

Dit was helaas de aller-, aller-, állerlaatste Thirty-love column van Ilse, boehoeee! Wij willen Ilse ontzettend bedanken voor al haar grappige, ontroerende en mooie columns over de belevenissen van Frederique en haar vriendinnen. Kun je niet genoeg krijgen van de avonturen van Frederique? Lees dan haar hele verhaal in de roman 30-love. Hij is hier te bestellen!

 
Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.

De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van 30-love, de roman die nu in de winkels ligt! Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.