Geheimen van een webcamgirl: De vogeltjesmarkt

Afgelopen week besloot ik in de ochtend maar in te schakelen voor telefoonseks. Ik vond dat ik die paar uur wel even kon vullen met bellen, daarna zou ik dan naar de club gaan. Daarbij was het te lang geleden dat ik had gebeld.

 

Ik had net mijn ontbijt gemaakt, toen ik de telefoon hoorde gaan. Snel kauwde ik op een stuk brood en slikte het door, terwijl ik de telefoon in mijn hand had. Ergens hoopte ik dat mijn boterham een groot deel van mijn krakerige en totaal niet zwoele ‘ochtendstem’ mee zou nemen.
 

 

Vogeltjesmarkt
“Goedemorgen met Nanda”, zei ik en nam gelijk maar een slok van mijn appelsap, de ochtendstem was duidelijk nog aanwezig.

“Ook een hele goedemorgen, je spreekt met Peter. Volgens mij kom je net je nest uit.” Damn it, het viel dus op! 

“Dat klopt helemaal. Ben jij al wel langer wakker?”, vroeg ik.
“Jazeker, al een aantal uur.” Ik keek op de klok en zag dat het ‘pas’ kwart voor 8 was. 

“Waarom zo vroeg? Heb je nog plannen vandaag?” 

“Ik ga straks naar Apeldoorn toe, er is een markt met allemaal vogeltjes”, tetterde hij enthousiast door de telefoon. Hij had er blijkbaar enorm veel zin in. Volgens mij was het zo’n type man die er een heel jaar naartoe leeft, nog net geen scheurkalender voor in de wc heeft; onder het mom ‘yeah, nog maar 153 dagen dan ga ik vogeltjes kijken’. Om zijn enthousiasme maar te voeren (en om het gesprek dus tot stand te houden) vroeg ik van alles. Met wie hij ging, of hij zelf ook vogels had, of hij een vogeltje ging kopen, wat nou de kenmerken zijn en noem maar op. De man hapte behoorlijk en voor ik het wist at ik mijn boterham op en zat Peter op zijn praatstoel.

 

Kwijlklodders op het behang
“Houd jij trouwens ook van dieren?”, vroeg hij plots aan me. 

“Ja hoor, honden en katten vind ik leuk. Al heb ik zelf geen huisdieren meer.”  “O? Vertel eens!” 

“Ik had een hond; een Boxer en hij heet Dave. Hij woont nu bij mijn ouders omdat ik veel weg ben voor mijn werk en dat vind ik zielig, dus vandaar.” “Boxers zijn toch van die vieze kwijlende honden?”

”Vieze honden zijn het niet, maar ze kwijlen inderdaad wel en flapperen met de wangen waardoor je met een beetje pech kwijlklodders op je behang hebt.”

“Daar hebben parkieten gelukkig geen last van”, merkte hij op.

Ergens moest ik wel een beetje gniffelen om de conclusie van het jaar. 

 

 

Vogels kijken met een gekke, lelijke man
Ik keek op m’n klok en zag dat het inmiddels al bijna half 9 was. De tijd gaat snel als je in gesprek bent over gewone dingen. Ik liep naar de keuken, zette mijn bordje neer op het aanrecht en schonk nog wat appelsap in. 

“Heb jij trouwens nog plannen vandaag?”, vroeg hij aan mij. 

“Ik ga straks naar het werk toe en verder doe ik niet veel bijzonders meer vandaag.” 

“Heb je zin om mee te gaan naar de vogeltjes?” Oeps, die zag ik niet aankomen.
“Zou het best willen maar heb al andere dingen te doen vandaag. Laat je nog wel aan mij weten hoe je het had? Ben heel benieuwd!”

“Zeg maar gewoon dat je geen zin hebt om stomme vogels te bekijken met een gekke lelijke man, als ik.” Wow. Zijn stemming sloeg compleet om. Wat had ik nou weer aan mijn fiets hangen? Van een gezellige babbelaar naar dit?

“Als het op deze toon gaat, hoeft het voor mij niet eens meer.” Niet dat ik het al deed, maar toch. 

“Niet het één of het ander, maar jij bent net zo’n afhaker als al je andere belcollega’s. Jullie zijn gewoon een dom stelletje trutten”, reageerde hij.

“Ho ho ho, je hoeft mij niet te bellen! Je kan toch ook je neef bellen en hem bestoken met al je vogelverhalen?” 

“Euhm, dat is zo. Maar je bent wel een domme beldame!” 

En toen kon ik genieten van het geweldige tuut tuut tuuut tuuut tuut tuuut ophangtoontje.
 

 

Mannen zonder vogelverhalen
Whatsoeváááh. Ik dook achter mijn pc om wat artikelen in te plannen en ging maar met een te volle hutkoffer naar de club om te kijken of de mannen daar wel een beter humeur hadden zonder vogeltjesverhalen.