Lydia: ?Mijn broer stapte uit het leven door zijn vechtscheiding?

Uit onderzoek blijkt dat een derde van de gescheiden stellen hun scheiding heeft ervaren als een vechtscheiding. De gevolgen daarvan kunnen desastreus zijn. Lydia: “Mijn broer was alles kwijt: zijn huis, kinderen en geld.”
 

“Ik was in Italië met mijn man, toen mijn moeder belde. De wereld werd zwart en stond stil. Mijn hart deed echt intens pijn.”

Jeugd

“Ons gezin bestaat uit vader, moeder en vijf kinderen”, vertelt Lydia. “Vier meisjes en één jongen. Ik ben de jongste en Simon is nummer twee. Daarnaast heeft mijn vader nog een dochter uit een buitenechtelijke relatie. Simon was 7,5 jaar ouder dan dat ik ben. Er komt een moment en dan haal ik hem in.” 
 

Simon was en is Lydia’s maatje in het gezin. “Ik heb mijzelf altijd anders gevoeld dan mijn zussen maar sprak daar vroeger weinig over. Als enige zoon in een meidengezin heeft hij zich ook vaak eenzaam gevoeld. Ondanks dat hij goed kon leren deed hij daar toen niet zo veel mee. Hij zette zich tegen van alles af en ik vond hem toen een rare vogel. De laatste jaren waarin ik bezig ben geweest met mijn eigen ontwikkeling, herkende Simon en ik steeds meer in elkaar. Ik voelde mij niet meer eenzaam in ons gezin.”
 

Huwelijk

Simon is ongeveer 16 à 17 jaar met zijn ex-vrouw Monique getrouwd geweest. “Zij zijn getrouwd na de geboorte van hun eerste zoon. Hij had - of heeft eigenlijk - drie kinderen. Twee zoons van 19 en 12 jaar en een dochter van 16 jaar. Simon en Monique waren allebei nog jong toen ze elkaar leerden kennen. Ze waren stapelgek op elkaar en ze hadden ook hun eigen kijk op de wereld. Maar toen de kinderen er eenmaal waren, zijn ze volledig uit elkaar gegroeid. Mijn ex-schoonzusje was helemaal verantwoordelijk voor de kinderen en mijn broer verdiende het geld. De kinderen gingen altijd voor. Doordat de relatie tussen mijn broer en zijn vrouw niet meer hoog op het verlanglijstje stond, leefden ze al een aantal jaar naast elkaar; er waren geen gelijke interesses of overtuigingen meer. Mijn broer was erg eenzaam in die relatie, want ook toen had hij weinig contact met zijn kinderen. En ik sluit niet uit dat ook zijn vrouw erg eenzaam was, zij cijferde zichzelf volledig weg voor hun kroost. Maar voor beiden was dit wel een bewuste keuze.”

Scheiding

“Toen mijn broer het een aantal jaren geleden zat was om alleen verantwoordelijk te zijn voor de financiën, begon de ellende. Zijn vrouw deed wel een opleiding tot babycoaching maar kon daar nog geen werk in vinden. Verder was ze niet bereid om op een andere manier financieel bij te dragen. Simon vond dit heel erg lastig, maar wat hij ook belangrijk vond was dat hij een vrouw had met wie hij weer zaken kon delen. Hij zocht tevergeefs de verbinding.” Toen Lydia’s broer zich ging bemoeien met het studeergedrag van zijn oudste zoon, liep het behoorlijk uit de hand. “Simon hield er een hele andere manier op na om zijn zoon te stimuleren dan zijn vrouw, en dit gaf hele heftige ruzies. In die periode is bureau Jeugdzorg ook ingeschakeld.”
 

De broer van Lydia had uiteindelijk de knoop doorgehakt. “Hij vertelde mij dat hij aan zijn vrouw vroeg of hij nog wel belangrijk voor haar was, waarop ze geen antwoord kon geven. Na vele jaren van ruzie was dit de druppel voor hem.”
 

Rechtszaken
Toen uitgesproken werd dat Simon en Monique uit elkaar zouden gaan, ging dit nog redelijk goed. “Een paar maanden later bleek echter dat Simon en een van mijn beste vriendinnen - Tess - verliefd waren geworden op elkaar! Dit was voor allebei erg fijn natuurlijk, maar in de periode daarna begon de ellende. Monique zette haar hakken in het zand en wilde niet meewerken aan de scheiding. Wel zette ze mijn broer het huis uit want ze kon hem niet meer om zich heen hebben. In het begin ging Simon om het weekend naar zijn huis om bij zijn kinderen te zijn, totdat Monique dit stopzette. Het werd voor Simon dus erg moeilijk om zijn kinderen een heel weekend bij zich te hebben. Toen kwam er een rechtszaak. Monique wilde nog steeds niet aan het werk, maar wilde wel veel geld ontvangen. Naar aanleiding van deze rechtszaak werd er besloten dat het huis verkocht diende te worden en dat Monique een flink deel van de overwaarde uitgekeerd zou krijgen en dat ze naar behoren kinderalimentatie zou ontvangen. Hier was zij het echter niet mee eens en ze werkte dan ook niet mee aan de verkoop." 

 

Dus kwam er een tweede rechtszaak. “Ondertussen verslechterde het contact tussen Simon en zijn kinderen. Afspraken werden niet nagekomen en de kinderen wilden alleen nog maar langskomen als de kinderen van Tess er niet waren omdat ze niet zo matchten met elkaar. Inmiddels viel rechtszaak nummer twee uit in het voordeel van Simon. Maar helaas liep het wederom anders. Monique hield zich niet aan de afspraken. Er is meerdere keren getracht om te bemiddelen, maar Monique reageerde nergens op.” 
 

“Op een gegeven moment toen Simon het heel erg zwaar had en intens verdrietig was, heeft hij in een emotionele bui geroepen - in het bijzijn van zijn zoon Max - dat als het zo door zou gaan, hij uit het leven zou stappen. Max was natuurlijk erg geraakt en heeft dit aan zijn moeder verteld, die vervolgens de politie op Simon afstuurde. Ze deed aangifte en wilde niet meer dat Max naar zijn vader ging. Simon brak bij zijn enkels af: dit was het ergste wat ze hem aan kon doen. Hij mocht Max alleen zien onder toezicht.” 
 

Vervolgens kwam er een kort geding. Alles werd weer op zijn kop gezet en daar ging Simon weer. “De uitspraak: Monique mocht in het huis blijven totdat het verkocht zou worden. Ze werd niet geacht aan het werk te gaan en Simon moest de hoofdprijs aan alimentatie gaan betalen. Daarnaast mocht hij slechts op afspraak zijn kinderen zien. Dit zorgde ervoor dat hij geen mogelijkheden meer zag om nog iets van een toekomst op te bouwen; hij moest alles afstaan. Dit was de slechtste uitslag die hij kon krijgen. De vechtscheiding heeft ruim twee jaar geduurd en toen stopte Simon ermee.”

 

Zelfmoord

“Na die uitslag heeft hij denk ik de keuze gemaakt om uit het leven te stappen. Hij was in zijn beleving alles kwijt. Zijn huis, zijn kinderen en zijn geld. Alles waar hij zo hard voor gewerkt had, was weg. Een week voordat de uitslag kwam, had hij al een touw gekocht. Tess heeft hem gevonden.”

“Hij wilde zo graag weer gelukkig zijn. Ik denk dat de vechtscheiding absoluut de aanleiding is geweest. Een vechtscheiding waar ze overigens allebei in zaten. Ik denk dat de jaren voor de scheiding ook al zijn tol hadden geëist. Maar wat er - denken wij - ook mee te maken heeft, is dat hij een behoorlijke belastingschuld had. Ik denk dat dat te maken had met alle kosten die gemaakt zijn voor alle juridische ellende, want hij moest alles betalen. Ook de advocaat van Monique. Alles bij elkaar heeft er voor gezorgd dat hij eruit wilde stappen.”
 

Lydia

Lydia was in Italië met haar man toen ze het verschrikkelijke nieuws hoorde. “We zaten ’s avonds aan tafel toen mijn telefoon ging. Het was mijn moeder en ze was overstuur. Ze wist niet dat wij in Italië zaten dus toen zei ze: ‘Ach kind, dan vertel ik het je zaterdag wel.’ Ik liep het restaurant uit en drong aan tot ze zei: 'Het is je broer…' En toen kreeg ik ineens mijn zusje Loes aan de lijn. Ik had haar twee jaar niet gesproken en nu vertelde ze mij dat mijn broer dood was. Ik heb geschreeuwd en gehuild en ben het restaurant weer ingelopen. Ik heb mijn telefoon aan mijn man gegeven en wat er daarna gebeurd is weet ik niet meer.” 
 

“Wat er door me heen ging is onbeschrijfelijk. Nog nooit eerder heb ik zo’n afschuwelijk bericht gekregen. Mijn broer, mijn maatje was weg. En tot op de dag van vandaag kan ik dat maar moeilijk geloven.”
 

Ex-vrouw

Lydia heeft de ex-vrouw van Simon niet meer gesproken. “Monique mocht ook niet op de crematie komen, dit konden wij niet aan. Zij heeft hem niet aangespoord tot zelfmoord, dit zal ook niet haar bedoeling zijn geweest. Maar ze heeft wel erg haar best gedaan om hem kapot te maken. Ik verwijt haar niet dat hij dit gedaan heeft, dat is zeker niet eerlijk. Maar ik ben nog niet zo ver dat ik haar onder ogen kan komen.” 
 

Verdriet

De ouders van Lydia zijn 81 en 87 en zijn kapot. "Wij zussen hebben weer contact en dat heeft Simon dan wel bereikt. Maar we hadden hem er zo vreselijk graag nog bij gehad. Met name het verdriet van onze ouders is hartverscheurend. En ik snap het als ze zeggen: ‘Ach, het duurt gelukkig niet lang meer en dan zijn we bij hem.’ Maar oh, wat had ik deze mensen toch graag nog andere jaren gegeven.”

Hoe Lydia met dit intense verdriet omgaat? “Het proces van verdriet moet ik vooral laten gebeuren", zegt ze. "Af en toe huilen, schelden en soms zelfs overgeven. Maar dan ga ik daarna weer verder. En ik blog, ik blog over hoe ik dit beleef. Dat helpt mij enorm. Een vechtscheiding kent alleen maar verliezers.” 

Lees ook onze andere real life verhalen.

Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar karin@ze.nl o.v.v. real life verhaal.