Dagboek van een transvrouw: Gewoon, omdat ik het zo voel

Sinds anderhalf jaar gebruik ik hormonen. Oestrogeenpleisters die me een vrouwelijker lichaam geven. Mijn huid is zachter, mijn haar voller en natuurlijk ontstaat er borstvorming. Anti-testosteronpillen versterken dat effect nog eens. 

 

Hoe lager het testosteronniveau, des te beter de oestrogeen tot zijn recht komt. Daarbij komt dat door dit hormoongebruik mijn libido enorm is gedaald (wat een rust geeft dat zeg) en dat mijn spierkracht met zo’n 30% is afgenomen. Al met al vervrouwelijkt mijn lichaam op alle mogelijke manieren. Maar niet alleen de buitenkant verandert. Wat er op emotioneel niveau allemaal gebeurt, is helemaal verbijsterend.

 

Mijn voormalig werk als therapeut
Als therapeut heb ik gesprekken als hieronder vele malen gevoerd. Het hoofd versus het hart. Verstand versus gevoel. Mannen die vrouwen niet begrijpen en omgekeerd. Een voorbeeld:

Zij: “Ik wel. Ik wil dat hij me wat beter aanvoelt.”

Hij: …zucht.

Therapeut: “Wat bedoel je met aanvoelen?”

Zij: “Nou gewoon, dat hij me wat meer aandacht geeft. Dat hij meer interesse in me toont.”

Hij: “Ja maar als jij niet zegt wat je wil dan weet ik het toch ook niet.”

Zij: “Ik zeg zo vaak wat ik wil maar het lijkt wel alsof je me niet hoort. Je zit altijd maar achter je computer.”

Hij: …zucht. “Hier hebben we het al zo vaak over gehad. Ik snap je gewoon niet. Wees gewoon duidelijk.”

Zij (zoekt steun bij therapeut): “Ziet u nou wat ik bedoel? Er komt niets uit hem zelf. Ik moet altijd alles vragen en dat wil ik nou juist niet meer. Ik wil, nou ja, dat hij gewoon uit zichzelf lief voor me is.”

Therapeut: “Wat bedoel je met dat laatste?”

Hij: vouwt zijn armen over elkaar.

Zij: “Nou, niet alleen maar knuffelen om met me naar bed te gaan, maar ook wat meer vragen hoe mijn dag is geweest bijvoorbeeld.”

Hij: “Daar zijn we weer! Ik ben de ongevoelige rotzak en jij bent de vervelende zeurpiet. Tjonge, vind je het gek dat ik alleen maar achter de pc zit?”

Zij (gekwetst): “Oh, wat is dat een rotopmerking zeg.”
 

En oh wat was ik er goed in om vrouwen te vertellen hoe mannen in elkaar zitten. Ik was er tenslotte zelf een. En wat kon ik mannen prachtig uitleggen waar het vrouwen om te doen was, want intuïtief wist ik dat precies. Het leven was maakbaar zolang er maar voldoende begrip was over en weer.

 

Vrouwelijke emoties en gedachten

En nu ben ik een vrouw aan het worden en gebruik ik dus hormonen. Ik huil bij televisieprogramma’s en als er een probleem is, doet mijn hoofd het niet meer zo goed als vroeger. Beter kan ik het niet uitleggen. Als er wat aan de hand is lopen emoties hoog in me op en voel ik me alsof ik in een pannetje zit dat op het vuur staat. Het moet eruit. Ik moet dan gewoon uiten wat ik voel. Verstand komt later wel. En dan wil ik bevestiging en dat er van me gehouden wordt en vertroeteld worden en erkenning krijgen dat het inderdaad allemaal heel erg is wat ik voel en meemaak. 

 

Nee, dan vroeger. Als man kon ik makkelijk een probleem parkeren. Eerst a, dan b. Logisch toch? En als dat niet ging liet ik het probleem even rusten, omdat ik wist dat er altijd wel een antwoord in mijn slimme hoofd zou opkomen.

 

Ik had laatst ruzie met mijn partner en ik bakte er niets van. “Nou gewoon, omdat ik het zo voel”, wilde ik uitschreeuwen. Ik had altijd zo’n hekel aan vrouwen die dat soort opmerkingen maakten. Zo kun je toch geen ruzie oplossen? En dus zei ik maar niets. En daarna moest ik huilen en wilde ik geknuffeld worden. 

 

Stomverbaasd zat ik later op de bank voor me uit te staren. Er was niets uitgepraat, maar er werd weer van me gehouden en dat was het belangrijkste. En mijn verstand? Als ik dat had teruggevonden zou ik wel een echt gesprek beginnen over de onderwerpen waarover we ruzie hadden. En oja, ik geloof dat ik blij ben dat ik geen therapeut meer ben want het enige zinnige dat ik nu tegen een stel zou kunnen zeggen is: “Ja sorry hoor, er is niet zo veel aan te doen. Het zit hem gewoon in de hormonen. Maak er met zijn tweeën maar het beste van, meer zit er niet in." Zo doe ik het ook tegenwoordig en dat gaat best prima.