Geheimen van een webcamgirl: Vieze, oude mannetjes

Januari was een drukke maand. De 50 ‘knusse’ momenten samen met klanten zorgden bijna iedere dag voor een nieuw artikel op mijn website. Het heeft zijn vruchten afgeworpen hoor, serieus. En daar ben ik dan ook oprecht blij mee.

Wel had ik even een een beetje quality time nodig. En die heb ik dan ook gepakt. Het was fijn en ik ga het vaker inlassen. Echter, de geldboom moet wel een beetje gevuld blijven, volledig ‘nietsen’ zat er niet in, maar wel alles op mijn gemakje. Daarom besloot ik toch maar in te schakelen voor het bellen. Ik weet het, in mijn vorige column kondigde ik nog dat het ‘centjeswerk’ niet zoveel nut had en en en en… nou ja, ik schakelde dus in om te bellen. Ondertussen lag ik op de bank Utopia te kijken. Ik verbaasde me weer eens over het wel/niet roken-drama en gekibbel bij de koeien, tot de melodie van mijn huistelefoon ging. Bellerrrrrrrrr! 
 

 

Op de U-toer
“Goedenavond, je spreekt met Frans. Ik hoop niet dat ik u stoor, mevrouw.” 

“Uuuuh, nee natuurlijk niet. Leuk dat je belt”, en ondertussen zette ik de tv wat zachter. “Waar kom je vandaan?”, vroeg ik hem. 

“Ik kom uit een heel klein dorpje in Zeeland. Kent u dat?” 

“De provincie Zeeland ken ik wel, het dorpje waar je woont niet.” 

“Dat hoeft ook niet. Want u doet niet aan escort hè?” *Zucht* Ik ben echt bang om oud te worden, de afspraak bij ‘de botoxboer’ staat al in mijn agenda en hij is op de ‘U-toer’.
“Zeg maar gerust 'jij' want ik ben in de twintig. Daarbij is dit geen escortlijn maar een babbellijn.”
“Dus u euhm.. jij houdt van babbelen?” 

“Jaaaaaaa altijd gezellig toch?”, riep ik enthousiast. 

Met een oude, eenzame, lelijke man
“Vind je het niet erg om met een oude, eenzame en lelijke man te babbelen?” 

“Oh, nee hoor”, en ik zag al een heel beeld voor me; een ‘vies’ oud mannetje met een grijze broek en verwassen trui. Ook zat hij volgens mijn beeld in een stoel van voor de oorlog ergens achter een vensterbank met dode plantjes naar buiten starend, terwijl hij dan met mij aan het babbelen was. 

“Wat ben je momenteel aan het doen?”, vroeg ik hem, om enigszins nog een beeld van dit hele gesprek te krijgen. 

“Ik zit in een stoel in de woonkamer. Ik heb net de krant gelezen en daar zag ik dit nummer in staan. Dat er leuke dames en jonge meiden op zoek waren naar een spannend gesprek.” Er viel een paar seconde stilte, ik gokte dat er nog een "maar" aan zat te komen. “Ik hoop eigenlijk dat jij zin hebt in een spannend en stout gesprek. Jonge meisjes zijn nog zo lekker wereldvreemd.” 
 

19-jarig meisje
“Bedoel je met wereldvreemd niet gewoon naïef?” 

“Euhm, nou, ja, euhm, daar euhm komt het euhm eigenlijk wel op neer. Zal ik je eens een spannend verhaaltje vertellen? Ik was van de zomer mee met zo’n georganiseerde groepsreis naar Spanje. Daar deed ik mee aan een taalcursus en zat er een 19-jarig meisje in de groep. Nederlands. Ze was beeldschoon en heel aardig naar mij. Volgens mij zocht ze toenadering. Ze wist dat ik geld had en nou ja, ze kwam graag naast mij zitten en keek dan heel ondeugend naar mij.” Hatsieflats. In één volle zin zonder te ‘euhmen’. Hij kon het dus wel, die oude rakkert. 
 

Het verbaasde me niet en zijn ‘verhaal’ hoor ik dan zo vaak. Van die oude mannen die stiekem erg graag naar jongere meiden kijken of erger; ze willen aanraken en er dan ook echt van overtuigd zijn dat ‘de meid’ dit ook wil. Think again! 
 

Meegaan in zijn fantasie
Ik vond het wel best in het gesprek en ik ging mee in zijn verhaal. Kortom, ik stelde mezelf even op als ‘het meisje’ en ging mee in zijn fantasie. Nee, het is totaal geen fantasie van mij. En ik zit liever in de rol dat hij via de telefoon aan zijn ‘trekken’ komt (ha, letterlijk en figuurlijk), dan dat hij als een gefrustreerd oud en ‘vies’ mannetje jonge meisjes gebruikt voor zijn (walgelijke) gerief. Helaas zijn dit soort gesprekken werkelijkheid en de fantasie hoor ik wel vaker; ook als ik aan het werk ben in de club of op escort ga. Dat oude mannen mij boeken en helemaal ‘los’ gaan. 
 

Hopelijk is het volgende gesprek beter, dat laat ik de volgende keer wel weten. Ik ben benieuwd hoe jullie zo’n situatie zouden aanpakken en wat jullie zouden zeggen...?