De grootste scheetblunders van de redactie

"Het was een warme zomerdag, maar aan het eind van de middag werd het al een beetje koud. Om het toch nog een beetje warm te krijgen, besloot ik een duik in het zwembad te nemen. Het water was namelijk al lekker opgewarmd die dag. Ik sprong erin en toen gebeurde het. Mijn buik raakte kennelijk zo ontspannen dat ik er eentje liet gaan. Een tiental bubbeltjes dreef naar de oppervlakte. Niet heel erg, dacht ik. Totdat het stelletje dat naast me zwom met opgetrokken neus het zwembad verliet, mij nog heel (heel) lang nastarend…" 

 

"Mijn vriend en scheten? Nee, nou ja, als hij slaapt, gaat hij als een raket tekeer. Maar in die jaren dat ik met hem een relatie heb, heb ik er nog nooit eentje gelaten in zijn bijzijn. En dat is heel lang. Ik heb serieus liever een hele avond buikkrampen dan dat ik losga en zijn commentaar (dat doen vrouwen niet, bah wat vies, doe eens normaal) naar mijn hoofd geslingerd krijg. Je kunt je dus voorstellen hoe het was toen hét ineens gebeurde. Ik liep die bewuste avond naar de keuken om drinken in te schenken voor mijn huisgenootjes en mijn lover en toen floepte hij er zomaar uit. Kneiterhard, echt. Mijn huisgenoten gierden het uit, maar vriendlief had niks door. Ik lulde er gauw overheen, maar mijn roomies liepen onderhand blauw aan. Gelukkig was er één die een wereldsmoes bedacht waarom ze zo moesten lachen en m'n lover lachte maar flauwtjes mee. Hij had geen idee. Of hij iets doorhad? Ik zal het nooit weten, maar ik ben vanaf nu nog alerter, dat begrijp je."

"Ik zat met oud-collega’s in de kroeg om te vrijdagmiddagborrelen. Ik zat naast mijn voormalige teamleider, die al eeuwen een dikke crush op me had. De wijn, bitterballen en kaasstengels vloeiden rijkelijk, maar mijn spastische darm kan daar nou eenmaal niet zo goed tegen. En omdat mijn maag écht goed van streek was, waren het geen zachte pufjes, zeg maar. Maar, geen probleem: de muziek stond hard, dus ik liet de gaskraan lekker open staan. Niemand die het hoorde. Tot hét moment: ik was weer bezig, toen ineens de muziek uitviel. Mijn ex-leidinggevende hoorde gewoon mijn walgelijke, dikke mannenscheet! Hij keek me aan met ogen die boekdelen spraken: zo’n klein meisje, zulke ranzige scheten. Ik voelde dat ik het warm kreeg en bleef maar gewoon stug voor me uitkijken, alsof er niks gebeurd was. Alsof dat nog hielp, ik was gewoon keihard betrapt. Sindsdien heb ik nooit meer wat van ‘m gehoord, hij was totaal op me afgeknapt…"

“Laatst was ik, samen met een vriendin, aan het yoga’en. Ik raakte daar zó ontspannen van dat ik midden in een pose een scheet liet. Door de hele ruimte klonk een dikke ‘prrt’, terwijl ik met een serieus gezicht nog in de down dog-positie probeerde te blijven staan. Ik weet niet of ze het hoorde, maar ik was door dit plotselinge kanonschot zo overrompeld, dat ik daarna niet veel meer kon dan hakkelen.”
 

“Het was een vrij warme dag in september en ik was, samen met mijn vader, op weg om iemand te helpen verhuizen. Voor we vertrokken was ik nog uitgebreid naar het toilet gegaan, en daarna had ik, vanzelfsprekend, mijn handen grondig gewassen. Toch werd ik omringd door een poepgeur toen we in de auto zaten. Shit. Letterlijk. Ik rook aan mijn handen en vroeg mijn vader om een verfrissend doekje, maar dat hielp niet. Toen voelde ik plotseling iets in mijn broek. Het was plakkerig en korrelig, dus ik dacht dat ik weer eens, heel onhandig, ergens wat kruimels had gemorst. Niets was minder waar: in mijn broek zat een restje van mijn number 2. Hoe weet ik niet, maar het voelde zo beroerd, dat ik mijn broek wel in de berm had willen lozen. Eenmaal op de plaats van bestemming moest ik wel opbiechten wat er was gebeurd, want ik kon onmogelijk met die strontgeur om me heen blijven rondlopen – het was echt op een kilometer afstand te ruiken.”

 

“Ik zat in groep 6, en het moment was zó gênant dat ik het me nog steeds herinner. We keken op een vrijdagmiddag met de klas een film en ik was een beetje melig. In de film gebeurde iets waar ik enorm om moest lachen. Mijn lach zette alleen mijn hele lichaam in beweging: ik liet door mijn schaterlach een enorme ruft én een boer. Tegelijkertijd, ja. Ik hoopte nog dat niemand het had gehoord, maar dat feest ging mooi niet door: ‘GATVERDAMME!,’ riepen Bobby en Daan achter me door het hele lokaal, ‘weet je wat ZIJ deed? Ze liet een boer én een scheet!’

“Ik hou van mijn werk, maar als ik één minpuntje mag noemen, is het dat de toiletruimte zo klein én rumoerig is. Als er iemand naast me plast, kan ik je direct vertellen hoe sterk zijn straal is, zal ik maar zeggen. Laatst moest ik enorm poepen. Nu poep ik liever niet op het werk, maar ik ga ook niet zitten lijden – dan hou ik drie dagen buikpijn. Toen het een paar weken geleden weer zover was – ik kon kiezen: of ik ging zelf, of de dammen braken achter mijn toetsenbordje door –, ging ik er goed voor zitten. Ik knetterde er eerst lekker op los en deed daarna wat ik moest doen. Met nog een laatste oerknal sloot ik af en verliet ik het toilet weer, om met een tevreden glimlach tegen mijn baas aan te lopen, die al die tijd naast me had gezeten en haastig, heel haastig, zijn handen waste.”

Welk verhaal hoort bij wie? Heb jij ook een gênante scheetblunder die je wilt delen?