ZeMama: Het kind online

Toen mijn neefje werd geboren, wilde ik een foto van hem op Hyves zetten. Ik was zo trots op dat kleine, mooie ventje. Ik vroeg mijn broer of hij dat goed vond. Zijn kind online. Tot mijn schrik vond hij dat helemaal niet oké. 
 

“Ik weet niet waar die foto terecht komt”, zei hij. “Doe maar niet.” 

Belachelijk vond ik het. Schromelijk overdreven. Ik hield me netjes aan de afspraak, maar wat vond ik het jammer dat ik niet met mijn neefje mocht pronken. 

 

Dertien jaar later geef ik bijna iedereen die deze vraag stelt, hetzelfde antwoord. Nee. Ik wil mijn kind niet in vol ornaat online. Mijn Facebook-profiel is openbaar en dat wil ik zo houden. Dat betekent dat ik daar foto’s plaats waar hij onherkenbaar op staat. Ik weet dat veel mensen hun kind wel graag showen op internet. Dat mag, daar heb ik geen oordeel over, ik doe het alleen zelf niet. Ik ben me misschien te bewust van de gevaren. Fotomisbruik is al een dingetje op zich, maar alsjeblieft niet met de foto van mijn kind. 
 

 

Iedereen weet wel hoe het zit
Vaak denken mensen dat ze het allemaal wel weten. Online privacy voor kinderen is zo achterhaald. Iedereen weet nu wel hoe het zit. Bovendien is er al zoveel over geschreven. Ik weet één ding. Het is helaas nog niet achterhaald en mensen weten evenmin hoe het zit. Ook dat is geen oordeel maar een punt. 

 

Gisteren gaf ik een training ‘zakelijk twitteren’. Het valt me op hoe angstig mensen zijn om van alles op straat te gooien. Ooit zei iemand dat ik ‘makkelijk praten’ had. Ik gooide altijd alles online. Ik ben een impulsief typje. Dat klopt. Maar ik gooi niet alles online. Bij elke post denk ik na, al is het maar drie tellen. Ik maak een afweging hoe erg ik het vind dat de hele wereld iets leest over de felle discussie die ik had met een collega, mijn man of mijn moeder. Hoe erg is het dat ik een flauwe kantoorcartoon verspreid? Hoe schadelijk kan een post zijn over de Brinta die Tijl in mijn haar smeert en vind ik het erg dat iedereen weet dat hij via IVF is geboren? Nee. Ik vind dat niet erg. Ik ben dankbaar en blij dat het er is. 
 

Foto's 'afgeschermd'

Tijdens de training maakten we een klein uitstapje naar Facebook. We vinden het heel belangrijk dat we zakelijk correct twitteren en staan onszelf geen enkele fout toe. Maar hoe netjes gaan we om met onze eigen online privacy?

“Ik heb alle foto’s van mijn kinderen afgeschermd”, zei een cursist tevreden. 

Ik klikte naar haar pagina en kon alle kiekjes van haar kroost moeiteloos vinden. 

Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!