Ik zag laatst de hashtag #100happydays. Wat een onzin. Wie is er nu honderd dagen ultiem gelukkig? Ik niet. Jij hopelijk ook niet. Want dan vermoed ik toch een flinke dosis paardenspeed in je systeem. Maar toen las ik de uitleg. Ontevreden y-generatieganger die ik ben, dacht ik dat het ging om het plaatsen van selfies met pasgeboren orang-oetans, of het posten van foto's van jezelf op een parelwit strand of hangend aan een parachute. Pas dan lijkt tegenwoordig het ultieme geluk bereikt. Helemaal mis. Zoals de ‘Happy Days society’ zegt: “It’s not a happiness competition or a showing off contest.” Kortom: als je alleen maar je ego promoot, snap je de hele challenge niet. Wat wel de bedoeling is, is dat je dagelijks een foto plaatst van iets wat je blij maakt. Dat kan een ochtendwasbeurt – lees: lik in je gezicht – van de hond zijn, een glas wijn op het terras of simpelweg een lief sms’je van vriendlief. Klinkt eenvoudig, niet waar?
Tijd om gelukkig te zijn
Toch blijkt 71% van de mensen die start met de uitdaging, deze niet af te kunnen maken. Reden? Geen tijd. Het grootste probleem van onze generatie. Maar, zo ketst Happy Days de bal terug: “Deze mensen hadden simpelweg geen tijd om gelukkig te zijn. Jij wel?”
Mijn aandacht was gelijk getriggerd. Want – potverdorie – natuurlijk heb ik tijd om gelukkig te zijn! Geloof ik. Of nou ja, soms niet... shit. Maar waarom neem ik hier de tijd niet meer voor? Geen idee. Weet jij waarom je die tijd niet meer neemt? Waarom we allemaal een foto bij de Eiffeltoren nemen, met een brede grijns op ons gezicht, zonder eens om ons heen te kijken en écht te genieten van het uitzicht? Het is een bizar fenomeen, maar tegenwoordig lijken we niet meer te kunnen genieten van iets, als er geen enorme roze strik omheen zit.
En dat terwijl we het hard nodig hebben. Zo heb ik vrienden zonder baan, een zieke ouder, een baby in het ziekenhuis of met relatieproblemen. Het leven is nu eenmaal niet perfect en iedereen heeft zo zijn ups en downs. Op televisie zag ik laatst een terminale vrouw van in de twintig met de glasheldere boodschap 'leef in het moment en geniet ervan'. Ik was sprakeloos. Dat een ongeneeslijk zieke vrouw ons moet gaan uitleggen om eens te genieten van de kleine momenten. Een ritje op de scooter, de blauwe lucht of een lekkere cappuccino. Dat is toch om je kapot te schamen?
Kleine momenten, groots geluk
Dus ben ik begonnen met de #100happydays-challenge (wat ik zeker een paar dagen ga vergeten). Niet om te laten zien hoe fantastisch mijn leven is, maar om zelf te beseffen dat de kleine momenten het grootste geluk brengen. Pluspunt is dat je volgens Happy Days ook nog eens complimentjes zult ontvangen, optimistischer wordt en in een fantastisch humeur zult zijn. Wie wordt daar nu niet happy van?
Jerney van Poorten - een 26-jarige in ontkenning - heeft een ‘overdose’ aan fantasie, een boel sarcasme en een afkeer voor mensen die altijd drie zoenen moeten geven.Wekelijks schrijft ze op haar blog talktoyousoon.nl over alles wat in haar ogen bijzonder interessant is. Zoals George Clooney of ruziën in bed. De columns zijn niet politiek correct, maar gelukkig ook nooit politiek: "Want dat is voor oude mannetjes met hangbillen."
