Alleen op vakantie: heerlijk of hels?

Think about it! Een soloreis is namelijk niet niks. Bij velen zal dit type reisje onderdeel zijn van hun bucketlist, maar je zult de hele vakantie op je eigen bruingebakken benen moeten staan. Oók als het even tegenzit. Het is spannend, maar is het niet té spannend? Een tikkeltje risico, maar niet té veel risico? Twee lezeressen vertellen hun ervaring.

vond het een fijne ervaring en raadt het anderen zeker aan. “Toen ik randje burn-out zat, riep ik voor de grap dat ik mijn koffers ging pakken en het eerste de beste vliegtuig naar een warm land ging boeken. Met opgeheven wenkbrauwen keek mijn vriendin mij aan. ‘Waarom niet?’ zei ze. En voor ik het wist zat ik in het vliegtuig naar Zakynthos. Heel spannend, was de reis. Maar toen ik eenmaal gearriveerd was op mijn verblijfplaats voelde het als een ware overwinning. In het begin was het even wennen, het alleen zijn, maar de rust was heerlijk. Ik had tijd om na te denken en kon doen en laten wat ik wilde. Uitslapen? Geen probleem. Nog een uurtje langer op het strand bakken? Dikke prima! En als het even meezit, ontmoet je ook nog eens leuke mensen op plaats van bestemming. Je bent vast niet de enige soloreiziger! Daarnaast nam ik fijne tijdverdrijvers mee. Zo gingen een stuk of vijf boeken in mijn koffer, downloadde ik een giga lange, maar bovenal relaxte afspeellijst en ook ging de beautycase weer eens mee, maar dit keer bomvol maskers, oliën en nagelsetjes. Natuurlijk was ik bang dat het tegen zou vallen, dat ik me alleen zou voelen of bang, maar dat piekeren was uiteindelijk nergens voor nodig. Zorg gewoon dat je ergens verblijft waar je je op je gemak voelt. Een sfeervol hotel bijvoorbeeld. Daar waar je je niet fijn of veilig voelt (lees: een krakkemikkig hostel) zal geen succes zijn. Ik daarentegen heb me tien dagen lang prima vermaakt. Héérlijk was het. Ik kwam uitgerust en wel thuis, en spaar nu voor mijn volgende trip all by myself. De eindbestemming weet ik nog niet, maar één ding weet ik zeker: ik ga!”

Voor Chaniek (27) was het helaas geen prettige ervaring. “Alvorens werd ik door familie gewaarschuwd. Of ik dit nou wel echt moest doen, werd er veel gevraagd. Maar ik was toe aan ontspanning en wilde gewoon eventjes nadenken. Ja, ook ik heb de voor- en nadelen overwogen, en na lang wikken en wegen boekte ik een ticket naar het zuiden: Spanje. De reis vond ik het allerspannendst, maar ook op mijn eerste dag waren de zenuwen niet helemaal gezakt. Bedenk je maar: terwijl de ontbijttafeltjes met minstens twee personen zijn gevuld, zit jij in je uppie aan je broodje parmaham, en ook aan het zwembad houd je slechts voor één persoon een plekje vrij. ‘Héérlijk’, zullen sommigen zeggen. Maar dit bleek al eigenlijk niks voor mij. Toen braken de avonden aan. De eerste drie waren oké. Ik las boeken, at heerlijke lokale gerechten – in mijn eentje, dat wel – en lag met mijn benen hoog op het balkon. Echter begon dit voor mij na een paar dagen al te vervelen. Ik wilde de deur uit! Stappen, uitgebreid uit eten of marktjes afstruinen. Maar iets hield me tegen. Een jonge vrouw, ’s avonds op straat, is dat wel een goed idee? En bovendien: alleen een kroeg binnenstappen, dat doe je niet zo snel, toch? Alsof de teleurstelling nog niet groter kon, werd op dag zes mijn telefoon uit mijn strandtas gestolen. Tja, daar sta je dan, in je uppie op het Spaanse zand. Die telefoon maakte me nog niet zo veel uit, het was vooral het gevoel om als makkelijke prooi beschouwt te worden wat ik niet fijn vond. En daarnaast: niemand, of naja geen bekende, die me kon helpen. Ik kan de soloreis van mijn bucketlist afstrepen, maar een tweede keer gaat er niet komen voor mij."

Zou jij alleen op vakantie gaan? Of ben jij al weleens all by yourself op vakantie geweest? Hoe was die ervaring?