Kattenfilmpjes
- ik start de computer op.
- ik check en beantwoord alle mails.
- ik kijk even op Facebook en Twitter.
- ach, kijk daar, een grappig filmpje van een kat die bovenop een parkiet valt/een kind redt/honden terroriseert/whatever.
- ach, kijk, nog een grappig filmpje van een kat die in de wc valt/uit een koeienuier drinkt/bovenop een beer zit/whatever.
- het is een uur later.
- ik begin aan een artikel, want buiten kattenfilmpjes bestaat er ook nog zoiets als deadlines.
- ik zie dat YouTube nog openstaat.
- Ach, kijk, enz.
Heks de kat
Daar tussendoor nog onze eigen kat, Heks, die er rotsvast van overtuigd is dat ze chronisch aandacht tekort komt als ik bezig ben, en je snapt dat iets afkrijgen hier een opgaaf is. Het is lastig focussen met een kat die zich via je schoot op het toetsenbord en voor het scherm wurmt, om daar te besluiten dat het een perfecte plek is om een potje te gaan liggen knorren. Wat dan wel weer leuk is: op dat moment doorklikken op YouTube naar 'Raging cats'. Bij de eerste loei hing ze zowat in de lamp.
Tip: mocht je het zelf willen proberen, neem enige afstand of bescherm jezelf. Toen ik het nog een keer deed sprong ze met alle nagels op mijn hoofd, en rende ik als een bezeten vrouw in het rond om haar ongeschonden - van beiden kanten - van me af te krijgen. Gelukkig was daar geen camera bij aanwezig, ik lach vanzelfsprekend liever om anderen. En dat gaat ook nooit gebeuren, die camera, want Heks trapt er niet meer in en ik zou eerst het pak van een bijenhouder moeten gaan lenen om niet kaal of helemaal zonder hoofdhuid te eindigen.
Maar goed, verder is ze erg schattig. Heks zou best goed materiaal opleveren. Jongste Zoon is ook al eeuwen aan het zeuren voor nog een jong katje erbij, en iedereen weet dat jonge katjes garant staan voor domme acties, dus gegarandeerd bingo. Hoewel, misschien toch beter van niet, dat zelf aan de slag gaan. Kom ik totaal nergens meer aan toe. De hele dag achter Heks plus een mini-rebel aan hollen; ik zou geen werk meer gedaan krijgen en m’n gezin zou verhongeren, want eten kwam er niet meer op tafel.
Ze is moeder van twee hevig puberende zonen - waarbij ze die knipoog meer dan hard nodig heeft -, schrijfster en journalist. Buiten dat houdt ze van sporten, heeft ze een hardnekkige chocoladeverslaving en wijst ze een lekker wijntje ook niet af. In haar columns observeert ze mensen, de dingen die ze doen en waarom ze dat doen. Wat drijft ze? Een enorm gebied dat haar verbeelding steeds weer opnieuw prikkelt. Over haar sportavonturen schrijft ze op haar blog serendipityddmm.blogspot.com.
Daniëlle de Mol Moncourt (1969) geniet ervan met een knipoog naar dagelijkse dingen te kijken.
