Emigreren voor de liefde: zij deden het

Het klinkt zo romantisch: samen met je grote liefde in het zonnige buitenland wonen, ver van het Hollandse weer en dichtbij hem. Maar is dat ook zo? LeZeressen Margot en Annemarijn deden het: zij emigreerden voor hun grote liefde. 
 

Annemarijn emigreerde naar Turkije
“Afgelopen april zijn mijn man Alexander en ik naar Antalya in Turkije verhuisd", vertelt Annemarijn (24). "Wij waren op dat moment drie jaar samen en zijn een week voor vertrek getrouwd. Mijn man is piloot; we hebben elkaar leren kennen op een vrijwilligersdag van Stichting Hoogvlieger. Dit is een dag voor chronisch en terminaal zieke kinderen die een dagje uit wordt gegeven en bijvoorbeeld een dagje piloot kunnen zijn en hun zorgen kunnen vergeten. Wij waren daar allebei vrijwilliger." Alexander kreeg echter enkele maanden na zijn afstuderen aangeboden om een selectie te doen voor een Turks/Duitse luchtvaartmaatschappij. "Hier is hij goed doorheen gekomen, maar een voorwaarde was wel dat hij dan in Turkije gestationeerd zou worden… Of ik twijfelde om met hem mee te gaan? Ik heb niet getwijfeld. Het enige wat ik wil(de) was en is een goed leven samen opbouwen. Als dat dan in een ander land dan Nederland is, dan is daar niks aan te doen.” 
 

“Het leven bevalt op zich goed", vertelt Annemarijn. “Altijd mooi weer is een groot voordeel, een zwembad bij ons appartementencomplex is erg fijn. Wanneer je dan op je luchtbedje in het water dobbert met een boek, is het heerlijk. Hetgeen waar ik het meeste moeite mee heb, is dat ik wel veel alleen ben. Alexander maakt vaak lange dagen van zo’n 14 uur. In de laagseizoenen is het gebruikelijk dat hij op layover gaat. (Dit houdt in dat er dan enkele dagen vanaf een andere basis wordt gevlogen.) Het heeft dan geen nut voor mij om mee te gaan omdat hij dan of slaapt of werkt. Vaak zijn dit drie tot zes dagen achter elkaar dat ik hem moet missen. In de winter is dit vaak twee keer per maand, in de zomer kan eens in de maand voorkomen.”
 

Maar wat mist Annemarijn nu het meest, nu ze in Turkije woont? “Mijn familie en vrienden. Niet even langs kunnen gaan of kunnen opbellen om gezellig te gaan lunchen. En stiekem missen we ook het Nederlandse eten wel veel; een kroketje uit de muur zit er hier helaas niet in. In Nederland is ook veel geregeld en gestructureerd. Hier is dat minder. Wij huren hier een appartement, bij aankomst was onze slaapkamerdeur ingetrapt door de vorige bewoners. Na vier maanden was dit eindelijk gemaakt. Er wordt minder gehandeld naar behoeven, dat missen we ook wel.” En of ze nog lang in Turkije wil blijven wonen? “Voorlopig wonen wij hier nog. Echter willen wij met de jaren wel weer richting Nederland. Niet per se Nederland zelf. Maar dichterbij zou wel erg fijn zijn. We hadden het niet verwacht, maar toch ga je veel missen wat in Nederland altijd ‘normaal’ was.” 
 

Margot emigreerde naar Australië
"In maart 2014 ben ik naar Melbourne in Australië geëmigreerd", vertelt Margot (28). Ik ben daarheen gegaan voor Marc. Toen ik in november 2013 alleen naar Australië ging, sprong de vonk over. Ik kende Marc al een beetje omdat hij een jaar in Nederland heeft gestudeerd toen hij jonger was en eens in de zoveel tijd bracht hij weer een bezoek aan Nederland. Voordat ik vertrok heb ik contact gehad met 'm en hij zou me de stad Melbourne - waar hij vandaan komt - laten zien. We zijn samen naar Sydney gereden en weer terug. We zijn toen ook de rest van de tijd dat ik daar was, samen gebleven."

"Na mijn bezoek aan Australië kwam Marc voor 3,5 week naar Nederland gedurende Kerst. Aan het eind van zijn bezoek hadden we het erover, wat nu? We hadden het erg leuk samen, maar een relatie op afstand zagen we niet zitten." Op dat moment was het logischer voor Margot om naar Australië te verhuizen dan voor Marc naar Nederland. "Ik spreek Engels, voor hem zou het moeilijker zijn om een baan te vinden in Nederland. Ik heb er erg veel over nagedacht, maar kon vooral niet leven met het idee het niet te doen en me voor altijd af te vragen, wat als… Ik zou mijn baan, waar ik heel blij mee was, op moeten zeggen. Maar aan de andere kant zou het voor mijn carrière misschien ook wel weer goed zijn om een tijdje in het buitenland te werken."