Pandaknuffelaar

Zit je dan. Op een paar meter afstand van een pandabeer. Intens gelukkig. Dat er 5 centimeter ondoordringbaar glas tussen ons zit, gaat volledig langs me heen. Ik fantaseer rustig verder over glijbaan glijden met deze panda. 

 

Voor degene die het online filmpje niet kennen. Het is enig. Pandaberen die achter elkaar van een glijbaan glijden. Wat wil je nog meer in het leven? Behalve dan dat je er zelf tussen zit. Sommige lucky Chinezen hebben het voorrecht om daadwerkelijk met deze beesten van een glijbaan te glijden. En dat is dan je baan. Hoe gelukkig ben je dan? Ik zou er zo een enkeltje China voor boeken.

 

Als ware ‘beestjesfanaat’ ging ik daarom gelijk in op het aanbod van zus om naar de dierentuin in België te rijden en pandaberen te kijken. Nooit gezien, dus: ja. Dat de dierentuin in een klein gehucht in the middle of nowhere lag, dat boeide niet. Voor beestjes kijken heb ik wel wat over.
 

Op de foto met een ondervoede tijger
Zoals die ene keer in Thailand. Toen je met tijgers (meervoud) op de foto kon gaan. Leek me te gek. Totdat ik in het formulier las dat het bedrijf niet aansprakelijk was voor onaardige trekjes van tijgers en een afgerukt hoofd op eigen risico was (vrije vertaling). Ondanks het wijze stemmetje in m’n hoofd (van m’n vader, die komt altijd op de meest ongelukkige momenten aanzetten..) en de versnelde hartslag tekende ik alsnog het formulier.

Even later zat ik in een kooi met een bijzonder grote tijger. En een Thais mannetje. Want hij had een knuppel.. en dat is blijkbaar dé manier om een kooi met carnivoor in te gaan. Terwijl ik semi-onrustig bij het uiteinde van de tijger zat, bleef de man maar aandringen dat ik dichter bij de tijger kon gaan zitten. Maar, ik ben gekke Henkie niet. Deze tijger zag eruit alsof hij maandenlang ondervoed was en zich nu rustig hield om even later de klootzak te pakken die hem 10 kilo vlees per dag onthield. Dus nee, dank. Het bleef bij de ongemakkelijke foto’s waarop ik voorzichtig de tijger aanraak en een bijzonder aanwezig kloppende ader op m’n voorhoofd heb. Ervaring genoeg.
 

 

Misbruik?
Leukere ervaring was olifantje rijden in Sri Lanka en koala’s knuffelen in Australië. De kangoeroe wilde jammer genoeg niet. Bovendien kende ik filmpjes waarin kangoeroes kindjes naar de andere kant van het park ketsen. En alhoewel dat erg grappig blijft, leken de gekneusde ribben me iets minder tof. 

 

Maar nu zit ik tegenover een heel ander beest. En aan de grijnzende gezichten om me heen te zien, ben ik niet de enige die het fascinerend vind. Ook al eten ze alleen bamboe en is er geen glijbaan in zicht. Hebben deze pandaberen het fantastisch in de dierentuin in België? Worden de tijgers in Thailand goed behandeld? En wordt er op andere plaatsen in de wereld niet compleet misbruik gemaakt van het aaibaarheidsgehalte van beesten? Ik weet het allemaal niet. De volgende keer ga ik me eens goed verdiepen in al deze problematiek, want het is natuurlijk enorm triest hoe sommige mensen met dieren omgaan. Maar nu. Nu denk ik alleen maar aan een glijbaan. En hoe duur een trip naar China is.