Morgen
Normaal gesproken ben ik niet van het uitstellen. Meer het typetje: hier, nu en anders niet. Ik ben van het aanpakken, de impulsieve acties en het doorzetten. Maar nu… nu even niet.
Want nu zit ik op de bank met een dikke reep chocola. En een frietje achter de kiezen. Plus die enorme zak kruidnoten borrelend in m'n buik. Het was de bedoeling dat ik vandaag weer gezond ging eten en aan m'n doelen werken. Kortom: geen zak friet. Maar laten we eerlijk zijn. Dat zeg ik al twee weken.
Zelfsabotage
Wat is dat toch? Die enorme drang naar zelfsabortage, wanneer je jezelf voorneemt om iets echt he-le-maal anders te gaan doen? Of ben ik de enige die daar last van heeft? In mijn geval gaat het niet eens om gezond doen. Ik eet al een behoorlijke tijd vrij gezond. Het echte punt is dat ik naast een fulltime baan iets anders wil opzetten. Iets waar ik al een jaar over nadenk, plannen voor maak en eindeloze wijzigingen in heb aangebracht. Iets waar ik dus bijzonder graag mee wil starten. Maar, dat doe ik dus niet.
Wat is dat toch? Die enorme drang naar zelfsabortage, wanneer je jezelf voorneemt om iets echt he-le-maal anders te gaan doen? Of ben ik de enige die daar last van heeft? In mijn geval gaat het niet eens om gezond doen. Ik eet al een behoorlijke tijd vrij gezond. Het echte punt is dat ik naast een fulltime baan iets anders wil opzetten. Iets waar ik al een jaar over nadenk, plannen voor maak en eindeloze wijzigingen in heb aangebracht. Iets waar ik dus bijzonder graag mee wil starten. Maar, dat doe ik dus niet.
Excuusjes
In plaats daarvan heb ik excuses over moeheid, geen tijd of een aflevering van Vampire Diaries die ik absoluut moet zien. En kom op: niemand moet een aflevering over vampieren zien. Dus waarom kwel ik mezelf met grootse plannen en zit ik vervolgens als een dooie vogel op de bank met een zak chips naar de televisie te staren?
In plaats daarvan heb ik excuses over moeheid, geen tijd of een aflevering van Vampire Diaries die ik absoluut moet zien. En kom op: niemand moet een aflevering over vampieren zien. Dus waarom kwel ik mezelf met grootse plannen en zit ik vervolgens als een dooie vogel op de bank met een zak chips naar de televisie te staren?
Ik weet het niet. Of misschien eigenlijk wel. Want er echt mee starten betekent dat ik kan falen. Dat het een flop wordt. Dat er de mogelijkheid is dat mensen zeggen: "Stom". En dat wil ik natuurlijk niet. Dus eindig ik steeds weer met comfort food op de bank en een afstandsbediening op kruipafstand.
Aan m'n doel werken
Maar vandaag is een nieuwe dag. Vandaag ben ik brak, moe en wil ik Vampire Diaries kijken, Kortom: de ideale dag om eens echt aan m'n doel te werken. Dertig dagen lang. Want de tijdschriften vermelden (en tijdschriften weten alles) dat iets pas na dertig dagen een gewoonte is. Nou, daar ga ik voor, hopelijk ben ik over een maand stukken dichterbij m'n doel en staat Tony's Chocolonely cacao te happen in m'n keukenkastje.
Maar vandaag is een nieuwe dag. Vandaag ben ik brak, moe en wil ik Vampire Diaries kijken, Kortom: de ideale dag om eens echt aan m'n doel te werken. Dertig dagen lang. Want de tijdschriften vermelden (en tijdschriften weten alles) dat iets pas na dertig dagen een gewoonte is. Nou, daar ga ik voor, hopelijk ben ik over een maand stukken dichterbij m'n doel en staat Tony's Chocolonely cacao te happen in m'n keukenkastje.
Ik laat het je weten.
Lees ook de vorige columns van Jerney!
Jerney van Poorten - een 26-jarige in ontkenning - heeft een ‘overdose’ aan fantasie, een boel sarcasme en een afkeer voor mensen die altijd drie zoenen moeten geven.
Wekelijks schrijft ze op haar blog talktoyousoon.nl over alles wat in haar ogen bijzonder interessant is. Zoals George Clooney of ruziën in bed. De columns zijn niet politiek correct, maar gelukkig ook nooit politiek: "Want dat is voor oude mannetjes met hangbillen."
