The Break-Up: 'Ik zakte letterlijk in elkaar'

In de rubriek The Break-Up vertelt een lezeres over haar break-up met haar ex. Van fijne break-ups tot heftige break-ups. Van tranendal tot opluchting. Dit keer het verhaal van Kim. “Ik heb een week lang alleen maar gehuild.”
 

Kim (27) was net 18 toen ze G. ontmoette en had op dat moment net een jaar een relatie die al niet helemaal lekker liep. “We waren uit elkaar aan het groeien en ik miste een bepaalde vorm van aandacht. Toen was daar G., de beste vriend van mijn buurjongen. Ik had hem weleens eerder gezien, maar hij was me nooit echt opgevallen. En nu zat hij bij ons aan de keukentafel. Samen met de buurjongen en mijn vader druk in discussie over auto’s.”  

Oprecht geïnteresseerd

Hoewel het geen onaantrekkelijke jongen was om te zien, trok G. niet direct de aandacht van Kim. “Andersom wel. Nadat hij en mijn buurjongen waren vertrokken, kwam hij diezelfde middag alleen weer terug. Hij was oprecht geïnteresseerd in wie ik was en wat ik deed. De hele middag hebben we zitten praten. De rest van de week kwam hij iedere dag even langs. Het eind van die week eindigde met een zoen. G. gaf mij precies die aandacht die ik miste bij mijn vriend. Hij was lief, oprecht geïnteresseerd, grappig en hij gaf veel complimentjes. Een paar dagen later hakte ik de knoop door en verbrak de relatie met mijn vriend.” 
 

Geen vastigheid, wel jaloezie

G. had veel vrienden, en een rugzak met bagage. “Voor zijn werk reisde hij de hele wereld over. Ik vond het prima. Na mijn vorige relatie had ik behoefte aan tijd voor mezelf en af en toe wat gemeende aandacht. Alleen naarmate de tijd voorbij ging, ging G. steeds vaker, steeds onverwachter en steeds langer weg. Eén keer lag er zelfs alleen maar een briefje op tafel, met ‘ik ben naar Argentinië, weet niet wanneer ik terug zal zijn’. Als hij in Nederland was, wilde hij steeds meer tijd besteden aan zijn vrienden. Wat ik ook goed kon begrijpen, maar toch voelde ik mij buitengesloten. Alsof ik langzaamaan steeds minder een deel van zijn leven werd. Vriendinnen begonnen te settelen. Hoewel we veel bij elkaar waren als hij in Nederland was – hij woonde namelijk bij mij en mijn ouders in –, verlangde ik naar een plekje voor ons twee. Steeds zei hij dat hij niet altijd dit werk zou blijven doen en dat we als hij klaar was met de wereld te zien, we echt zouden gaan samenwonen. Ook omdat ik nog studeerde, legde ik mij hierbij neer.”
 

“In die tijd (ongeveer na twee jaar) begonnen mijn vriendinnen me te waarschuwen. Zij zagen dingen die ik niet zag of niet wilde zien”, vertelt Kim. “Voor de buitenwereld deed ik alsof ik het wel prima vond dat hij soms maanden weg was, wat in het begin ook zeker zo was. Nu ergerde ik mij daaraan; ik wilde dat hij bij mij bleef. Ik wilde weer die aandacht die hij in het begin aan mij gaf. Ik wilde weer op de eerste plek staan. Mijn vriendinnen wisten dit. Ze zeiden dat G. nooit zou veranderen, dat ik op iets wachtte dat waarschijnlijk nooit zou gaan gebeuren.”  
 

En dan was daar ook nog zijn ex. “Zij was precies het tegenovergestelde van wat ik was, en ze liet mij maar al te goed blijken dat ze hem terug wilde. Hij zei dat ze nog alleen vrienden waren. Maar dan zag ik hoe ze haar hand op zijn been legde, als enige lachte om zijn grapjes die helemaal niet grappig waren, haar blik als ze naar hem keek. De deukjes in onze relatie werden groter door mijn jaloezie. Ik liet hem duidelijk weten dat ik niet gediend was van haar aanwezigheid, hij vond dat ik eens op moest houden met zeuren.”
 

'Het werkt niet meer'
Inmiddels had G. een huis gekocht waar hij druk aan het klussen was. “Een huis waarvan ik hoopte dat het ons huis zou worden, hoewel ik toen eigenlijk al wist dat dit het nooit zou worden. Het huis had hij gekocht zonder mij erbij te betrekken, zonder mijn mening te vragen, of zelfs maar zonder mij te informeren over dat hij überhaupt een huis wilde kopen. Een dag voor hij weer voor langere tijd naar het buitenland zou gaan, sprak hij de woorden uit waarvan ik wist dat ze eraan zaten te komen, maar waarvan ik zo had gehoopt dat ze niet kwamen: ‘Het werkt niet meer.’”
 

“Dat is het enige wat hij zei. Gefrustreerd liep hij weg, en ik zakte letterlijk in elkaar. Ik geloof dat ik de hele week heb gehuild. Na drieënhalf jaar had hij er een punt achter gezet. Het voelde echt alsof mijn hart in stukken was gescheurd. Ik kon mij er alleen niet bij neerleggen. Hoewel ik wist dat onze relatie niet over rozen ging, wilde ik gewoon niet geloven dat het echt voorbij was. Ik belde hem op, stuurde berichtjes, fietste langs zijn huis. Ik begon echt stalkgedrag te vertonen. Hij negeerde mij alleen maar.” 
 

Gelukkig
“Ik was zo ontzettend blij dat mijn vriendinnen daar waren. Ze hebben mij altijd gesteund en zonder hen was ik waarschijnlijk nog steeds geobsedeerd door hem. Na anderhalf jaar kreeg ik een nieuwe vriend. Bij wie ik nu vier jaar later nog steeds op de eerste plek sta. We wonen samen en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Met G. heb ik geen contact meer. We hebben het nooit echt uitgepraat, maar ik heb me erbij neergelegd. Inmiddels is hij getrouwd met zijn ex en reist hij niet meer de wereld over. Ik hoop oprecht dat hij gelukkig is.”

Lees ook de vorige edities van The Break-Up.

Ook je break-upverhaal vertellen? Mail dan jouw verhaal tussen de 800 en 1000 woorden naar karin@ze.nl o.v.v. The Break-Up.