Twee uur 's nachts, de trein remt plotseling en ik kijk verdwaasd in het donker om me heen. Ik lig in het middelste bed van een couchette en terwijl mijn onderbuurvrouw nog eens hard snurkt, graai ik naar m'n Danoontje. Ik ben op reis, alleen, and loving every minute of it.
Alhoewel ik in oktober had besloten naar het veelbelovende Los Angeles te reizen voor m'n vakantie, gooide ik spontaan m'n plannen om. In plaats daarvan bezoek ik momenteel in 12 dagen 5 verschillende landen. Gewoon, omdat impulsiviteit soms de sleutel naar bijzondere momenten is. En ik had gelijk. Want alhoewel ik mijn onderbuurvrouw het liefst met een kussen (of boek) op het hoofd sla, staan m'n mondhoeken continu omhoog.
Uitdaging
De hele reis vormt een uitdaging. Van het bezoeken van 5 verschillende steden in een kleine periode tot het besluit om alle steden voornamelijk te voet te ontdekken. Wenen was dan ook een groot doolhof tijdens de eerste dag (want: geen richtingsgevoel). En de stadskaart liet ik het grootste gedeelte van de tijd in m'n rugzak. Ik maakte dan ook bijna een sprongetje van enthousiasme (inclusief hoog gilletje) wanneer ik weer een gaaf monument had ontdekt.
Terwijl ik eindelijk snapte hoe de stad Wenen in elkaar zat, ging ik met de trein door naar Boedapest. Urenlang heb ik rondgelopen. Natuurlijk totaal onderschat hoe ver de afstanden in werkelijkheid waren. En dolblij toen ik met m'n bevroren neus voor het befaamde 'New York Cafe' stond. Met een chique kop Chai Latte zocht ik alweer naar een goede route voor de baden van Szechenyi. Terugkomend in het hotel deden zelfs m'n knieholtes pijn. Maar de spabaden? Die had ik bezocht.
Nachttrein
Inmiddels ben ik vanuit Boedapest op weg naar Krakau. In een nachttrein. Voor het eerst. Alleen. Je kunt wel zeggen dat ik het spannend vind. Maar godzijdank schuilt er in mij een (semi)reishobo. Naast de minimale bagage en minimale make-up is ook de minimale persoonlijke ruimte geen probleem. Alleen dat snurken. Dat is wel een dingetje.
Het is hier fantastisch!
Maar morgenochtend sta ik met m'n voeten in Krakau, bezoek ik Auschwitz en de zoutmijnen en ga ik daarna door naar Praag en Berlijn. Ik heb er onwijs veel zin in, want nergens vind je zoveel inspiratie als tijdens het dwalen in een wereldstad. En ik bezoek er 5! Ik weet daarom nu al: als ik thuiskom ben ik meer dan moe, maar voldaan? Jazeker, want ik heb nu al
dinosaurussen gezien (jep: dinojunkie), over de kerstmarkt gelopen, bewonderd waar Sisi woonde, de koninklijke kroon van Budapest bekeken en gezwommen in de Szechenyibaden. Strontverkouden of niet: "Vakantieman, het is hier fantastisch!"
Jerney van Poorten - een 26-jarige in ontkenning - heeft een ‘overdose’ aan fantasie, een boel sarcasme en een afkeer voor mensen die altijd drie zoenen moeten geven.
Wekelijks schrijft ze op haar blog talktoyousoon.nl over alles wat in haar ogen bijzonder interessant is. Zoals George Clooney of ruziën in bed. De columns zijn niet politiek correct, maar gelukkig ook nooit politiek: "Want dat is voor oude mannetjes met hangbillen."
