5 lezeressen over hun gênantste steenkolen-Engels
De ene heeft een gave voor de Engelse taal, de ander heeft de gave het Engels op een hilarische manier met het Nederlands te vervormen. Het steenkolen-Engels, daar zijn deze 5 lezeressen een pro in. Yeah, make that the cat wise!
Marleen (23): “Mijn kleine meisjesdroom kwam uit. Ik mocht voor mijn werk naar Disneyland Parijs en had echt the time of my life. Totdat ik de eerste avond aan tafel schoof in één van de Disney-restaurants. Druk netwerkend en babbelend met wat journalisten genoot ik van al het lekkers dat voorbij kwam. Toen het toetje, een heerlijke chocolade fudge cake, ook eenmaal achter de kiezen was, wilde ik het personeel laten weten hoe goed het me allemaal had gesmaakt. Ik greep mijn kans toen de serveerster de borden kwam ophalen en ze vroeg of alles naar wens was geweest. Euforisch kirde ik: 'Oh yes, it was delicious. My compliments to the cock!' De serveerster wist niet hoe snel ze zich uit de voeten moest maken en ik had eerlijk waar niet door waarom iedereen me zo raar aankeek. Nadat de hele tafel was uitgehikt van het lachen, kon iemand het nog net opbrengen me uit te leggen dat 'kok' in het Engels 'chef' is. Letterlijk zei ik dus: complimenten aan de piem-, naja goed, je snapt ‘m.”
“Engels is niet mijn sterkste kant, dat wijt ik aan mijn moeder. Duits, Frans: ze kon het allemaal, maar zodra ze iets in het Engels iets moest uitleggen, leverde dat altijd de mooiste uitspraken op. Goed, die genen heb ik dus geërfd en toen ik op vakantie was in Noorwegen, was mijn moment daar. Dikke pannenkoekjes met jam en crème fraîche zijn een echte lekkernij in Noorwegen en de gastvrouw vroeg of ik dit ooit weleens had gegeten. Jazeker, antwoordde ik, in Nederland zijn we er dol op. 'Only we eat it different. We like it with powder sucker.' De blik van het arme Noorse vrouwtje was onbetaalbaar. Terwijl ik tevergeefs probeerde uit te leggen wat ik toch bedoelde, inclusief heel verwarrende handgebaren, kwam de rest van het gezelschap niet meer bij.”
Esmee (27): “Op mijn werk word ik regelmatig raar aangekeken als ik er weer een Louis van Gaaltje uitgooi (lees: het slechtste Engels wat je je maar kunt bedenken). Gelukkig hoef ik er ook niet goed in te zijn om te kunnen functioneren in mijn werk, maar soms kraam ik dingen uit, waarbij ik mezelf afvraag of ze me ooit nog serieus kunnen nemen. Zo maakte ik ooit heel stoer de opmerking naar een collega 'You love it or you don’t love it' in plaats van 'You love it or you hate it' en gooide ik er ook nog eens uit dat ik ergens echt een ‘sixth senth’ voor had, met een tong die driemaal in de knoop lag. Ook grammaticaal ben ik niet zo goed: regelmatig zeg ik 'hard work pay off' en ik heb een paar keer beweerd dat het niet Dolly Párton is, maar Dolly Partón. Goed, je snapt het, ik heb inmiddels echt mijn naam gemaakt op kantoor. Als ze me ooit een cursusje Engels aanbieden vanuit de directie, I’ll take it with both hands.”
Yazmine (23): “Engels, tja, ik vind het maar een moeilijke taal. Vroeger was ik er ontzettend goed in, maar ik ben ooit blijven hangen in het voor de gein fout uitspreken van Engelse woorden. Nu kan ik eigenlijk niet anders meer en dat brengt me steeds weer in gênante toestanden. Mijn baas en ik kunnen hartstikke goed met elkaar en toen ze een foto plaatste op Instagram dacht ik even een leuke, bijdehante opmerking eronder te plaatsen. Kreeg ik ineens een paar uur later een appje in de groepsapp waarbij ze kapot ging van het lachen, inclusief de rest van mijn lieftallige collega’s. Wat ik had geschreven? 'Was she said' of wat ik eigenlijk bedoelde 'That’s what she said'. Inmiddels is het al een aardig beroemde uitspraak van me geworden. Stiekem ben ik er best trots op.”
Rozemarijn (24): “Ik kan er echt boeken over schrijven, zoveel Dunglish gooi ik eruit. Voor mijn verjaardag kreeg ik ooit voor de lol van mijn zus het boekje ‘I always get my sin’, omdat het – haar woorden – zo goed bij me paste. Ik bladerde er wat doorheen en snapte nou eigenlijk niet waarom sommige zinnen die erin stonden fout waren. Alleen dat al was natuurlijk één grote grap besef ik me nu, maar goed. Dus op een kwade dag ging ik met mijn probleem naar mijn zus. In plaats van me te helpen, liep ze rood aan van het lachen. Waarom? Ik vroeg haar wat er nou fout was aan 'What do you?' als in ‘Wat doe jij (voor werk)?'. Dit verhaal blijft me nog jaren achtervolgen tijdens familiediners denk ik."
Wat is jouw allerergste Dunglish-uitspraak?
