The Break-Up: ?Hij had mijn rekening geplunderd en was vertrokken?

 

In de rubriek The Break-Up vertelt een lezeres over haar break-up met haar ex. Van fijne break-ups tot heftige break-ups. Van tranendal tot opluchting. Dit keer het verhaal van Leonie: “Hij had op alle meubels liar gekrast.”

 

“Ik ontmoette mijn ex tijdens het uitgaan in Amsterdam. Een knappe, donkere Amerikaanse man, die al een tijd in Nederland woonde en werkte maar onmiskenbaar Amerikaans was”, vertelt Leonie (30). “Hij had een stoer Amerikaans accent, ontzettend veel humor en leek overal wat vanaf te weten. Ook was hij heel mannelijk, wat mij enorm in hem aantrok. Meer dan tien jaar ouder was hij, maar dat vond ik geen probleem. Na die avond was ik dan ook verkocht.” 

 

Al snel wordt het serieus tussen Leonie en M.. “Hij had een eigen huis in Amsterdam, dat hij net had verkocht. Hij vond het tijd om weer uit Nederland te vertrekken en had zijn one-way-ticket rond de wereld al gekocht. De tijd die hij nog in Nederland had, besteedden wij vooral samen. Ik had niet gedacht dat we elkaar na zijn vertrek nog zouden spreken, maar toch hield het contact stand. Op een gegeven moment besloot ik hem achterna te gaan. Een lange periode verbleven wij in Amerika; ik reisde regelmatig op en neer naar Nederland en had de tijd van mijn leven. Tot ik op een gegeven moment vond dat ik moest gaan studeren, en daarvoor moest ik terug naar Nederland. M. wilde dat eigenlijk niet maar uiteindelijk besloot hij toch met mij mee te gaan.” 
 

Scheurtjes en woede-uitbarstingen

Eenmaal samenwonend in Nederland beginnen de eerste scheurtjes te ontstaan. “Ik had het gevoel dat ik bij hem in het krijt stond. Hij had veel voor mij gedaan in de periode dat ik met hem in het buitenland was en nu moest hij voor mij weer naar Nederland. Een land waar hij helemaal niet meer wilde zijn”, legt Leonie uit. “M. en ik konden heel erg met elkaar lachen, wat ik het allerleukst vond in onze relatie. Daarentegen merkte ik wel dat het geen gelijkwaardige relatie was. Hij wist veel meer dan ik en had ook altijd overal gelijk in, zo vond hij. Hij was overheersend en verbaal heel sterk. Los van dat ik een conflictvermijdend persoon ben, kon ik mij tijdens emotionele momenten in het Engels niet altijd even makkelijk uiten. Daardoor trok ik vaak aan het kortste eind. Af en toe had hij woede-uitbarstingen. Ik kreeg dan van alles over mij heen en hij sloeg met deuren.”

 

“Als we samen waren, deed ik altijd geforceerd mijn best om geen fouten te maken. Ik liep op eieren. Eigenlijk was ik gewoon bang voor M.”, concludeert Leonie. “Hij was steeds vaker boos en ik trok het niet langer. Op een dag heb ik tijdens een van zijn agressieve buien mijn koffer gepakt met wat spullen en ik ben naar mijn ouders gegaan. Ik zei hem dat ik tijd voor mezelf nodig had. Diezelfde avond nog vond ik op de stoep bij mijn ouders een hoop met spullen van mij. Die had hij gewoon zonder pardon daar gedumpt. Er volgde een periode waarin hij mij behoorlijk stalkte. Dit ging zover dat hij dreigde dat als ik niet bij hem terug zou komen, hij het huis van mijn ouders in de fik zou steken en mij of mijn familie wat aan zou doen. Hij vond dat ik hem niet in de steek kon laten na alles wat hij voor mij had gedaan. Ik was bang maar ik wilde echt niet terug, zeker nu niet meer.”
 

 

'Ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had'
Op een gegeven moment gaat Leonie naar een mannelijke klasgenoot in Utrecht, omdat ze samen een opdracht voor school moeten maken. “De bel ging plots. Door de intercom hoorde ik de stem van M.: hij had gedronken en was razend. Gelijk realiseerde ik me dat hij mij dus had achtervolgd; wie weet hoe lang hij dat al deed. Ik kreeg er een heel angstig en onveilig gevoel van. Hij zou naar boven komen en ons wat aandoen, ik wist het zeker. We deden niet open, maar hij bleef maar aanbellen en inmiddels gingen ook constant onze beide mobiele telefoons. Ik was bang dat het hem toch zou lukken naar boven te komen, dus ik besloot dat ik daar weg moest. Via de achterdeur van de flat probeerde ik te ontsnappen." 

"Ik startte de auto en net toen ik de hoek om ging en dacht dat ik veilig was, zag ik groot licht in mijn achteruitkijkspiegel. Alles ging toen heel snel, het was net een film. Ik probeerde nog ervandoor te gaan maar hij sneed mij af en vervolgens werd ik de auto uitgeslingerd. Mijn autosleutels gooide hij in de bosjes; hij was zó kwaad! Ik dacht echt dat mijn laatste uur geslagen had. Gelukkig had die klasgenoot de politie gebeld en die waren snel ter plaatse. M. werd toen heel rustig en deed alsof er niets aan de hand was, vertelde de politie dat het allemaal zo erg niet was. Mijn autosleutels lagen nog ergens in de bosjes; met hulp van een speurhond hebben we ze uiteindelijk gevonden. Ondertussen was M. al lang en breed vertrokken. Dit was de laatste keer dat ik hem zag.”
 

 

Geld weg en meubels bekrast
Deze avond was het begin van het einde van de relatie tussen Leonie en haar ex. “Een dag later kreeg ik een kort telefoontje van 'm dat hij weg was uit ons huis. Hij zei dat hij als schadevergoeding mijn rekening leeggehaald had. Ik wist niet dat hij daar toegang tot had maar blijkbaar had hij mijn andere pasje al een tijd geleden geconfisqueerd. Dit was rot maar ik dacht wel: geld is maar geld. Als hij maar uit mijn leven is. Wat ik later in het huis aantrof, was veel erger. Het was één grote puinhoop. Meubels waren bekrast met woorden als liar en het grootste gedeelte van mijn boeken en kleding lag in de tuin en was verscheurd of doorweekt van de regen. Ik was verbijsterd. M. was niet meer te bereiken; hij was vertrokken met onbekende bestemming. Ook de politie heeft hem niet meer kunnen traceren. Gelukkig had ik veel steun aan mijn familie in die tijd en dankzij hen kon ik weer vrij snel mijn leven oppakken.”

 

Gelukkig
Nog lange tijd heeft Leonie zich verdrietig en angstig gevoeld. “Ik had veel nachtmerries; dan stond hij ineens weer voor mijn neus bijvoorbeeld of droomde ik dat het huis in brand stond. Badend in het zweet werd ik dan wakker." Maar tijd heelt alle wonden en Leonie voelt dan ook geen wrok meer jegens hem. "Het gekke is dat ik nu, jaren later, merk dat als ik aan mijn relatie met mijn ex terugdenk, ik mij vooral de leuke momenten herinner. Ook heb ik hem vergeven. Ik begrijp dat hij echt een psychisch probleem had en ik kan het daardoor beter plaatsen. Dat voelt bevrijdend. Inmiddels ben ik vijf jaar verder en gelukkig samenwonend met een lieve vriend. Mijn relatie met M. heeft mij geleerd dat in de liefde gelijkwaardigheid en respect erg belangrijke aspecten zijn. Ik zal niet zo snel meer over mij heen laten lopen door een man, en mij niet meer laten leiden door angst.”