Geheime liefde: 'Ik ben moslima en mag geen relatie van mijn ouders'
Farah heeft een relatie, maar als het aan het geloof van haar ouders ligt, zou het gisteren nog uitgaan. Daarom houdt ze het geheim. “Als ik zou moeten kiezen, kies ik voor mijn ouders. Maar dat lijkt me een vreselijk scenario.”
“Liefde hoort iets moois te zijn wat je openlijk moet kunnen delen. Ik kan dat niet, want van mijn strenggelovige ouders mag ik geen vriendje. Als ze erachter komen dat ik die wél heb, kan ik niet inschatten hoe ze zouden reageren”, vertelt Farah.
Moslima & verliefd
“J. is een hele spontane jongen. Ik ben zo blij dat ik hem heb ontmoet, die ene avond op een verjaardagsfeestje van een vriendin. Ik ging naar buiten om een luchtje te scheppen en hij kwam, na wat heen en weer geflirt, achter me aan. Voor ik het wist zoende hij me en wisselden we nummers uit. Hij was zo knap, waarom wilde hij mij terwijl hij elk meisje kon krijgen? Maar hij was toch echt geïnteresseerd en ik voelde me fijn bij hem. Nog steeds.” Niet veel later kregen Farah en J. een relatie. “Na twee keer afspreken vroeg hij of hij me zijn vriendin mocht noemen. Zo lief was dat! Maar ik moest wel gelijk vertellen over een probleem dat ons liefdesgeluk in de weg zou zitten: mijn ouders.”
“Ik ben moslima namelijk", legt Farah uit. "Tenminste, mijn ouders zijn dat en ik weet zelf niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Ik ben gewoon in Nederland geboren en doe het liefst alles op mijn eigen manier, niet via regels van het geloof. Volgens dit geloof horen meisjes geen vriendje te hebben en trouwen ze later het liefst met iemand van hetzelfde geloof. Zo heb ik het tenminste altijd begrepen. Maar ik vind dit jammer, omdat je niks kan doen aan je gevoelens. Ik ook niet. Erover praten met mijn ouders doe ik niet. Het onderwerp relaties is nogal een taboe, wat de stap moeilijk maakt het te doen. Gek genoeg ben ik altijd de ’brave’ en staat eerlijkheid voorop bij mijn ouders. Juist daarom vind ik het een lastige en gewaagde stap het te vertellen.” Farah weet niet wat haar ouders zullen doen als ze er ooit achterkomen of als ze het opbiecht. “Ze kunnen het geloof volgen en het me verbieden dat ik contact houd met J. of ik zou moeten kiezen tussen mijn familie en mijn vriend. Een vreselijk scenario vind ik dat, want dan worden mijn gevoelens niet geaccepteerd.”
Farah en J. hebben het erover gehad wat er zou gebeuren als ze zou moeten kiezen. “J. heeft gezegd dat áls ik zou moeten kiezen, ik dan eerst voor mijn ouders moet gaan en we dan nog wel proberen elkaar zoveel mogelijk te zien. Later kan ik dan alsnog voor hem kiezen, omdat ik dan misschien echt mijn eigen keuzes kan maken en mijn ouders mij eindelijk loslaten.” De ouders van J. zijn daarentegen het tegenovergestelde. “Ik heb zijn ouders na onze tweede date al ontmoet. Zij staan achter onze relatie. We praten weleens over mijn ouders, bijvoorbeeld over de gevolgen, maar de stap echt zetten is lastig. Gelukkig zijn zijn ouders heel meelevend.”
“Het lastige van alles vind ik nog dat ik mijn liefde niet van de daken kan schreeuwen. Je bent dolverliefd en wilt het tegen iedereen zeggen. Daarom maken we op social media niks hierover duidelijk en lopen we nooit samen over straat. Stel je voor, een bekende van mijn ouders komt ons tegen en speelt dit via via naar hen door. Ik wil als het erop aankomt het liefst alles zelf opbiechten.” Ook dagjes weg of blijven slapen kan niet zomaar vertelt Farah. “We zijn een keer naar een andere grote stad gegaan. Heerlijk, we konden vrij zijn, verliefd over straat lopen. Waar wij wonen kan dit alleen als we met goede vrienden, die er vanaf weten, afspreken en in een groepje over straat lopen. Soms zeg ik weleens tegen mijn ouders dat ik ergens een feest heb of dat ik overdag langer op school moet blijven voor een project. Helaas zijn mijn ouders heel beschermend en mag ik niet zomaar ergens blijven slapen of uitgaan. Als ik al wegga dan moet ik op tijd thuis zijn. Eén keer had ik een zaalvoetbaltoernooi en kwam J. kijken. Er waren ook mensen die mijn ouders kenden en J. elke keer vaag aankeken als ik naast hem ging zitten. Uiteindelijk is hij maar naar huis gegaan en kwam ik later nog even langs.”
“We proberen elkaar regelmatig te zien, maar vaak is dit maar van korte duur. We genieten volop van onze momenten en vervelen elkaar nooit. Dat is het enige voordeel aan deze geheime liefde. Maar het afscheid blijft moeilijk. Het kan soms wel dagen duren voordat we elkaar weer kunnen zien. Ik voel me 200% op mijn gemak bij hem en ik zou zo graag willen dat mijn ouders het kunnen accepteren en zien hoe goed hij voor me is. Ik voel me soms zo schuldig tegenover hem, omdat hij altijd heel vrij is en veel zou mogen, maar ik het niet mag. Hij zegt dan altijd dat ik er niks aan kan doen en hij weet dat ik het ook anders had gewild.”
Farah zou haar geheim als het moet nog lang kunnen volhouden. “Ik wil me niet laten stoppen door een geloof, want liefde hoort iets moois te zijn. We zijn dan ook echt niet van plan de relatie te beëindigen. Ik voel me gezegend met hem, hij is zo positief en leuk. Ik heb inmiddels wel geleerd dat we als stel moeten genieten van wat we hebben en vooral leuke dingen met elkaar moeten doen in de kostbare tijd die we hebben. Als ik weet hoe ik het moet aanpakken, vertel ik het mijn ouders. Tja, als je verliefd bent, moet je dat wel ooit van je af kunnen laten stralen, toch?”