Angstcultuurtje

Vorig weekend ging ik met vriendlief naar Parijs. De stad van romantiek, poepchique gebouwen, gestreepte T-shirts en baguettes. En boy, wat ben ik verliefd op deze stad. Alleen ging ik er deze keer iets minder relaxed heen.

 

Want de stad van de liefde, leek even niet zo liefdevol meer. Of nou ja: bij bepaalde inwoners leek de liefde tot onder het vriespunt te zijn gedaald. En dat is dan toch een beetje eng. Mannen die mensen neerknallen en zichzelf vervolgens in de vuurlinie gooien... dat begrijpen maar weinig mensen. En ik behoor niet tot één van hen.
 

 

Overspoeld met militairen
Dus dan ontstaat er totale paniek bij het grote publiek. Want wat doe je immers tegen mensen die het geen enkel probleem vinden om dood neer te vallen? Dat blijkt toch een vrij lastig vraagstuk te zijn. Een beveiligingsmannetje bij de ingang van de befaamde Charlie Hebdo bleek niet genoeg te zijn. Dus werd Parijs (en omstreken) opeens overspoeld met millitairen. Wel veilig, niet prettig.

 

Onderweg naar Parijs werd dan ook druk besproken hoe het nu in de stad zou zijn. Millitairen, controles, angstige mensen;  we hadden werkelijk geen idee. Bovendien hadden we vlak ervoor nog gelezen over de ontruiming van Disney, nadat iemand had geroepen dat ze de vrouw van de supermarktterrorist was. Hoe bedoel je 'happiest place on earth'? 

Maar het romantische weekendje was nou eenmaal al gepland. Het hotel was geboekt en eerlijk gezegd dachten we ook: fuck it. Want waar ben je tegenwoordig wel veilig? Zelfs in het ó zo onbekende Belgische plaatsje Verviers bleek het niet schietveilig. En op m’n 27ste achter de geraniums zitten lijkt me ook geen spannende optie.

 

Magnifique
Op de stoep van m'n vertrouwde Franse bakker (ik heb een halfjaar in Parijs gewoond) ontdekten we gelukkig dat het nog steeds la belle France was. De mademoiselle die me zes jaar geleden ook vrijwel elke dag hielp aan een broodje, stond nog steeds achter de balie. Het croissantje smaakte nog steeds even lekker. De Eiffeltoren is nog steeds ‘magnifique'. En ja... er stonden wat millitairen op straat en in het Louvre. Place de la République zal misschien nooit meer hetzelfde zijn na alle boze graffiti op de standbeelden en ‘Je Suis Charlie’ spandoeken waren ruim vertegenwoordigd.

Toegeven aan terrorisme

Indruk maakte het zeker. Des te meer hoe inwoners van Frankrijk hun schouders eronder hebben gezet en weer met volle kracht doorgaan. In Disney werd alles nog eens met vuurwerk en spektakel afgesloten, want toegeven aan terrorisme... dat doen die Fransmannen en Françaises niet.

 

Gelijk hebben ze.