Annelot (33) werd opgelicht door haar ex: "hij is er met duizenden euro's vandoor"
In een relatie hoor je alles te kunnen delen. Gevoelens, verlangens, spullen, geld – je zou denken dat je uitgerekend je vriend(in) hiermee kan vertrouwen. Dat ideaal had Annelot (33) in ieder geval voor ogen toen ze een relatie kreeg met Zion. Ten onrechte bleek wel, aangezien hij als afscheidscadeau een negatief banksaldo achterliet. “Toen ik erachter kwam, was het al te laat. Ik voelde me bedrogen en naïef tegelijkertijd.”
Oude liefde roest niet
Het ging Annelot allemaal voor de wind voordat Joost op haar pad kwam. Een lieve familie, geweldige vrienden, haar eerste eigen huisje en als kers op de taart een droombaan binnenslepen bij een groot internationaal bedrijf, terwijl ze haar opleiding niet eens heeft afgemaakt. Toen stuitte ze op Zion: “Ik kende hem al sinds de havo, hij was jarenlang mijn secret crush. Ik kon verzuipen in die diepblauwe ogen van hem. Dat hij toen al als fout bekend stond kon me niets schelen – dat maakte het voor de veertienjarige ik misschien zelfs nog wel spannender. Ondanks dat de vlinders door mijn lijf gierden bij zijn aanblik, heb ik er toen niets mee gedaan. Na de middelbare school verloren we elkaar uit het oog en werd hij ‘die foute gast waar ik vroeger puberaal verliefd op was’.”
Als je uit hetzelfde dorp komt, loop je elkaar vroeg of laat wel weer een keer tegen het lijf. Annelot raakte op een zomerse vrijdagavond met Zion aan de praat, waarna de vlinders al snel weer oplaaiden. “We stuurden elkaar eerst wat berichtjes op Facebook, maar al snel volgde een eerste date bij mij thuis. Ik kon het bijna niet geloven dat na al die jaren Zion uiteindelijk toch op mijn bank belandde.” Ze lieten er geen gras over groeien aangezien Zion vanaf dat afspraakje vrijwel direct bij haar introk. “Mijn gevoel is mijn kompas. Op dat moment overheerste de verliefde puber in mij van een decennium geleden, dus luisteren naar mijn verstand was er toen niet bij. Alle waarschuwingssignalen gingen langs me heen.”
Zorgenkindje
Al snel werd de roze wolk waarop Annelot zich bevond overschaduwd door de grauwheid van Zion zijn leven. “Hij kwam uit een gezin waar problemen dagelijkse kost waren. Zoals Zion het mij voorspiegelde was hij slachtoffer van een berg onrecht die hem aan was gedaan. Ergens was dat een opluchting: Zion was helemaal geen bad guy, enkel een gedupeerde van de ellende die in zijn omgeving speelde. Die jongen heeft gewoon ontzettend veel pech gehad in zijn leven, vandaar dat hij nooit aan een stabiele toekomst heeft kunnen werken en nu zonder baan zit. Het arme schaap. Dat mocht niet zijn lot worden, dus nam ik de verantwoordelijkheid op me om Zion te fixen. Met alle gevolgen voor mezelf van dien, zo bleek later.”
Annelot ontfermde zich over alles wat maar mis was aan Zion zijn leven. Een missie die vaker wel dan niet uitliep op een ware teleurstelling. “Ik probeerde hem aan het werk te krijgen en problemen binnen zijn familie op te lossen. Ik was vastberaden om een oplossing te vinden, koste wat het kost. Niets leek te werken, of hoogstens maar voor even. Dat ik zelf steeds ongelukkiger werd in deze relatie negeerde ik – daar ga je iemand die al zo’n rotleven heeft toch niet mee lastigvallen?”
Bergafwaarts
De passieve houding van Zion veroorzaakte scheurtjes die al snel uitgroeiden tot diepe sneden in de relatie. Daarnaast werd hij ook steeds agressiever en bezitteriger. “Mijn verdriet om hem maakte langzamerhand plaats voor angst. Zeker wanneer er drank in het spel was, leek hij te veranderen in een Zion die in de verste verte niet meer leek op die kwetsbare jongen met de diepblauwe ogen. Desondanks bleef een deel van mij geloven in de persoon waar ik verliefd op werd.”
De bom barstte op een drukke avond in de stad. “Hij maakte me vanuit het niets uit voor alles wat vies en lelijk is. Dit werd alleen nog maar erger toen we thuiskwamen. Verschillende buren belden de politie, waarna ze alleen even een kijkje kwamen nemen en vervolgens weer vertrokken. Schandalig, want Zion heeft een strafblad en staat bij de politie bekend. Die avond mishandelde hij mij fysiek; hij beet onder andere in mijn wang. Gelukkig vertrok hij later die avond.”
Saldo ontoereikend
Een break-up alleen al is pijnlijk genoeg, maar tot de ontdekking komen dat al je spaargeld verdwenen is voelt als een flinke trap na. “Op een gegeven moment belde de huurstichting mij met de mededeling dat de huur niet over was gemaakt. Wat raar was, want dat gaat doorgaans via automatische incasso en er staat altijd genoeg geld op mijn rekening. Ik geloofde mijn ogen niet toen ik zag dat er nog amper iets op mijn rekening stond. Het geld van mijn lopende rekening en spaarrekening was allemaal verdwenen.”
Achteraf bleek dat Zion al een tijdje bezig was met het wegsluizen van geld. “Alles waar ik jaren zo hard voor had gespaard was beetje bij beetje van mijn rekening gehaald. Ik zag pinbedragen van driehonderd euro voorbij komen en onder andere een transactie bij een tankstation van honderd euro, terwijl ik een auto lease en een tankpas heb. Ook contant geld dat in huis lag – zo’n drieduizend euro die de verkoop van mijn auto opleverde – was allemaal weg. Hij had mijn pasje vaak omdat hij meer tijd had om boodschappen te doen, en al mijn vaste lasten liepen via automatische incasso dus ik keek daar eigenlijk amper naar. Daarnaast vertrouwde ik hem gewoon, je bedenkt toch niet dat zoiets kan gebeuren?”
Machteloos
Annelot verloor haar hoop niet direct en stapte naar de politie. “Dit kan toch niet zomaar gebeuren in Nederland, dus vol moed maakte ik een afspraak met de politie. Hoewel ze me daar eerst nog wat hoop gaven, werd deze niet veel later genadeloos de grond in geboord. Bij een gezamenlijk huishouden zoals ik dat met Zion had, gaat de politie ervan uit dat alles wordt gedeeld. Camerabeelden tijdens pintransacties zijn daarom helemaal niets waard. In deze zaak hebben ze zijn criminele vriendjes ondervraagd, terwijl de buurman die zelf aangaf te willen getuigen, niet werd gehoord. Nu ben ik bijna elfduizend euro armer en Zion komt hier fluitend mee weg.”
Er zat niets anders op dan dat Annelot noodgedwongen terug bij haar ouders moest gaan wonen. “Ik wilde ook weg uit dat huis, het voelde niet meer als mijn plekje. Maar helemaal opnieuw moeten beginnen aan iets waar je jaren voor hebt geknokt, dat is ontzettend zuur. Ik kom hem nog weleens tegen, maar ik weet me rustig te houden. Ik probeer het maar als een geschenk uit de hemel te zien dat hij uit mijn leven is. Dit is de meest duurbetaalde les uit mijn leven. Laten we hopen dat het ook de meest wijze blijkt te zijn.”
Dit artikel verscheen eerder op Ze.nl
