14 dingen waar je eigenlijk nooit wat mee doet

Wasetiketten

Eigenlijk gooi je alles gewoon op standje 40 in de wasmachine met een flinke scheut wasmiddel. Voor een nieuw blouseje maak je nog een uitzondering en na jaren ervaring (lees: drie keer een verkleurde was) weet je inmiddels ook wel dat je geen nieuwe spijkerbroek met een witte lading meewast. Maar de wasetiketten lezen? Misschien de icoontjes, maar voor dat boekwerk aan etiketjes in je string heb je geen tijd. Want zeg nou zelf, hoe erg kun je die verpesten?
 

 

"Wil u de bon?" Ah joh, doe maar. Je werpt er een blik op, kijkt even hoeveel je met je bonusvermogen nu weer hebt bespaard en uiteindelijk belandt het stukje papier in propjesvorm in je zak. Om ‘m drie weken later weer tegen te komen en alsnog te deponeren. Als student waren die dingen van levensbelang (“Ik krijg van iedereen nog een euro voor het avondeten!”), maar inmiddels heb je een tropische jungle aan bonntjes verspild zonder er ook maar écht naar gekeken te hebben.
 
Onderzetters
Ze staan zo mooi op de salontafel, die uit Afrikaans steigerhout gesneden hartvormige onderzetters van Xenos. Maar als je met je bak thee op de bank ploft, is het gewoon echt te veel moeite zo’n ding te pakken en je beker erop te zetten. De leuning van de bank doet veel beter dienst. En ach, die kringen op je robuuste, industriële tafel valt toch niemand op?
 
Die kleine zakjes in je broekzak
Hartstikke fashionable, maar wat dacht meneer Levi toen hij de spijkerbroek ontwierp en daarmee ook die lullige, kleine zakjes in je broekzak? Een ideetje van de stagiaire? Want meer dan een euro kun je er niet in kwijt en je handen kun je er nou ook niet bepaald lekker nonchalant in wegstoppen.
 
Het mobielvakje in je tas
De eerste Nokia was nog niet over de toonbank of tassen inclusief handige vakjes voor je mobiele telefoon waren een feit. Voor die kleine mobieltjes met klep was het ding ideaal, maar anno 2015 belandt onze smartphone toch altijd maar weer op de bodem van onze it-bag. Want dat slappe stukje textiel kan dat bakbeest echt niet aan.

 
Gebruiksaanwijzingen
Hoe moeilijk kan het zijn om je Expedit-kast van IKEA in elkaar te zetten? Gewoon kijken waar de schroefjes passen en een beetje duwen en rammen als het niet lukt. Dat geldt ook voor kapotte stofzuigers, de gebruiksaanwijzing van neusspray en die lappen tekst die je gratis mee krijgt bij een nieuw setje oordopjes. Daar heb je echt geen nieuw leesvoer bij nodig, dat kan je prima zelf.
 
Boekenleggers
Het zijn leuke dingen verder, als kind breide/papiermaché-de/knipte je zelf de leukste varianten, maar het komt toch iets te vaak voor dat je je berust om de eeuwenoude Griekse methode: een ezelsoor. Die je heb je namelijk altijd bij de hand. En wie kijkt er nou naar de hoekjes van je boek?
 
Hoesjes van je paraplu
Met die paraplu met kekke panterprint met roze bies maak je echt een fashionstatement, maar dat hoesje waar je ‘m weer in terug kan stoppen, is vijf minuten na aankoop al spoorloos. Plus, na een flinke plensbui krijg je jouw natte paraplu met geen mogelijk terug in dat hoesje gepropt.
 
De witte strips van de vuilniszakken
Vuilniszakken zijn een eerste levensbehoefte, maar die honderd witte strips die je erbij krijgt vallen dan weer in de categorie: wat moet je ermee? Wat is er mis met the good old dubbele knoopt in je volle vuilniszak? Echte DIY-ers kunnen er vast de leukste statementkettingen mee maken, maar de rommella van de gemiddelde Nederlander loopt na een halfjaar over van deze krengen.
 
Dat ene vage mondstuk van je stofzuiger
Je stofzuiger heeft twee standen: met de platte mond scheur je over de vloer en met de stang doe je de rest van de plekjes waar je anders maar moeilijk bijkomt. Die veertien mondstukken, elk voor een speciaal plekje in huis, zijn leuk, maar de moeite om die erop te zetten... Ben je net zo lekker bezig, moet je spoorzoekertje spelen door het hele huis, omdat mondstuk #4 eigenlijk bij dat ene hoekje hoort. Dus.

 
Die honderd snoeren die ergens in je la liggen te verstoffen
Bij elk nieuw elektrisch apparaat krijg je ook vier meter aan USB-kabels, stekkersnoeren en ander computergerei wat je in de gemiddelde computerzaak nog niet eens vindt. Je kan er bijna een verzameling mee beginnen. Je zult trouwens ook altijd zien: heeft je konijn je telefoonsnoertje doorgebeten en denk je een reserve te hebben, past geen van de 29 snoeren.
 
Schoenendozen
Het is natuurlijk een mooi aandenken hoe je een maandsalaris aan één paar schoenen hebt weten uit te geven, maar meer dan een pijnlijke herinnering is een schoenendoos niet. Tenzij je nieuwsgierige katten hebt, maar dat is een ander verhaal. Zeker de schoenendozen van goedkopere schoenenzaken belandden na thuiskomst toch al snel bij het oud papier. Die foeilelijke paarse dozen zijn nou niet bepaald collectorsitems.
 
Pinbonnetjes
“De bon, alstublieft en de pinbon.” Dat minuscule bonnetje waarop in lettertype 4 precies hetzelfde staat als op je andere bon die om te compenseren weer vijf meter lang is en er precies staat dat je door Trees bent geholpen inclusief tijd, plaats, datum en andere vrij nutteloze gegevens. Maar goed, dat pinbonnetje dus. Het bewijs dat je hebt gepind kun je ook terugvinden in je bankierenapp.
 
Houdbaarheidsstrips op zakjes noten
Nu met houdbaarheidsseal! Yeah, superfijn. Nu blijft je ongezouten cashwenotenmix eindelijk wél vijf dagen vers. We weten niet hoe het met jullie zit, maar ons bakje chocoladepinda’s of Red Band-drop heeft helemaal geen houdbaarheidsstrip nodig. Want als in het zeldzame geval dit lekkers niet binnen vijf minuten op is, moffelen we het zakje na consumptie rap in elkaar om zo snel mogelijk te stoppen met eten. En dat houdbaarheidsseal-ding-geval? Dat blijft welgeteld één keer plakken. 

Welke dagelijkse dingen gebruik jij nooit?