Dingen die je denkt als je in de wachtkamer zit
Het is algemene kennis dat vrouwen niet goed zijn in wachten. We worden er een beetje zenuwachtig van en ongeduldig checken we elke tien seconden hoe laat het is. Niet dat dat veel zin heeft, want je weet dat je nooit op tijd wordt geholpen als je in een degelijke kamer zit. De frustraties kunnen hoog oplopen. Deze dingen denk je wanneer je in de wachtkamer zit…
Moet ik me eerst melden? Of kan ik meteen op de harde plastic stoelen ploffen en me vermaken met wachtkamerlectuur?
Hmm, de baliedame zegt niets. Ik ga wel gewoon zitten.
Hè, shit. Ik had me denk ik toch maar even moeten melden. Misschien moet er wel doorgegeven worden dat ik er ben.
Bah, er hangt altijd zo’n typische wachtkamerlucht. Zeker geen geur die je als eau de toilette wilt aanschaffen.
Zouden tandartsen expres extra dunne muren in hun praktijk zetten zodat de wachtende het geboor in de spreekkamer horen en zich voornemen om vanaf vandaag écht te gaan flossen?
Zou die assistentie wel echt hard aan het werk zijn achter haar computertje? Of is ze nu alle statusupdates van haar vriendinnen op Facebook aan het lezen?
Waarom duurt het altijd zo lang tot ik aan de beurt be-hen?!
En het loopt ook altijd uit! Toch kom ik altijd vijf minuten voor mijn afspraak opdagen. De volgende keer kom ik écht pas tien minuten later binnen kakken. Wedden dat ik dan alsnog een half uur wortel schiet?
Niemand maakt ook smalltalk in de wachtkamer. Ik durf niet eens te fluisteren!
De muren in wachtkamers zijn ook altijd wit. Een lekker likje verf zou best mogen. Om het maar even minder kil te maken. Een postertje hier en daar kan ook zeker geen kwaad.
Er is wel één voordeel aan de wachtkamer. Je kunt van die foute roddelblaadjes lezen. Heerlijk af en toe.
O! Er ligt een Rupsje Nooitgenoeg-boekje! Jeugdsentiment! Is het raar als ik die nu pak om te lezen?
Ik ga ‘m gewoon pakken!
Waarom denk ik altijd zo lang na over zulke simpele beslissingen? Niemand hier kent me! Pak gewoon. Op drie. Eén, twee….
Jahoor, nu pakt dat kleine jochie ‘m al. Kan hij überhaupt al lezen? Nou ja, ik ga wel lekker verder met m’n roddelblaadje.
Diegene voor me is al wel heel lang binnen!
Zul je zien dat ik nu al 20 minuten wacht en maar 5 minuten binnen ben. Is áltijd zo.
Och dat arme kind twee stoeltjes verderop ziet lijkbleek. Als ik eerder ben, mag zij wel voor. Arm ding.
O ze mag al naar binnen. Is het raar als ik haar succes wens? Nee, laat ik dat maar niet doen.
Man, ik zit echt niet meer lekker op dit plastic klapstoeltje. Een sofa was zoveel wenselijker geweest! Nou ja, het is toch maar voor deze ene keer. Ik mag hopen dat ik hier niet snel weer zit.
Ik ben aan de beurt. Vooruit, daar gaan we!
Wat denk jij als je in de wachtkamer zit?
