Sabrina: 'Ik was op mijn 12e verslaafd aan drugs'

Menig tiener zal weleens een joint hebben gerookt. Nieuwsgierigheid hoort nou eenmaal bij de puberteit. Maar bij Sabrina ging het verder dan alleen dat. "Ik blowde van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Ik was toen pas twaalf." 

 

Sabrina (23): "Het begon allemaal als een experiment, als iets leuks wat ik samen met vriendinnen deed. We waren twaalf jaar oud en zaten met z'n drieën bij een vriendinnetje thuis op haar kamer. Haar broer kwam langs met iets interessant: een joint. Hij was zestien en blowde al ruim een jaar. Later is hij ook in een afkickkliniek terecht gekomen, maar bij mij is het gelukkig nooit zo ver gekomen. Het moment dat hij ons een joint gaf, weet ik nog goed. We hebben hem met z'n drieën aangestoken en om beurten een hijs genomen. Ik herinner me vooral dat ik er niets van voelde. Mijn vriendinnen vonden het helemaal te gek, maar mij deed het niets. 'Is dit het?' dacht ik toen. Het was niet heel bijzonder."
 

Bron
 

Paranoïde

"Na die eerste keer kwam de broer van die vriendin wel vaker met joints aanzetten. We betaalden hem er maar een paar euro voor, dus geld hield ons niet tegen. Omdat mijn vriendinnen het zo leuk vonden, heb ik nog een paar keer meegedaan. Soms kreeg ik een enorme lachkick, dan lag ik slap van de lach op de grond. Maar vaker wel dan niet kreeg ik bijna een paniekaanval. Dan bekroop een panisch gevoel mij en durfde ik bijna niet over straat te lopen. Ik was bang om mensen tegen te komen, bang voor wat ze zouden denken of zeggen. Het was vreselijk, maar ik was twaalf jaar oud en had de ernst van de situatie niet door. Ik snapte niet dat het niet normaal was wat ik deed. Als twaalfjarige hoor je gewoon met plezier in de eerste klas van de middelbare school te zitten. Bij mij ging dat echt wel anders.

 

Ik miste bijna al mijn lessen en mijn cijfers gingen drastisch omlaag naarmate ik meer en meer begon te blowen. Ik rookte er ook nog eens gewone sigaretten bij; dat is natuurlijk voor zo'n jong iemand helemaal niet normaal. Als ik in de les zat, was ik vaak heel stoned en kon ik niets volgen van wat er werd gezegd. Ik haalde onvoldoendes voor al mijn toetsen, omdat ik me niet eens lang genoeg kon concentreren om de vraag te lezen. Eén keer heb ik op een wiskundetoets maar twee vragen beantwoord, omdat alle cijfers leken te dansen. Het was afschuwelijk, ik voelde me echt vreselijk. En toch bleef ik blowen. Het begon met twee joints op een dag, maar al snel rookte ik de hele dag door. Het was het eerste dat ik deed als ik 's ochtends opstond en het laatste dat ik deed voordat ik 's avonds in bed ging liggen. Ik blowde vóór school, in de pauzes, na school, voor het eten en na het eten... Als twaalfjarige is het niet normaal om zes joints per dag te roken, maar daar dacht ik niet aan."
 

Ordinair

"Waarom ik het dan toch deed? Misschien was ik wel gewoon een meeloper. Mijn beste vriendinnen vonden het fantastisch en dan ga je al snel meedoen. Ik wilde graag contact met die meiden, ze kwamen uit hetzelfde dorp en hadden dezelfde leeftijd. Dan trek je al snel heel veel met elkaar op en doe je wat de anderen doen. Ik was in die tijd ook vrij ordinair; ik droeg grote ringen in mijn oren en had zo'n jas met een dikke bontkraag. Als dertienjarigen zaten we 's avonds in het donker op bankjes in het park en staken we de ene na de andere joint op. Het is absoluut niet iets waar ik trots op ben. Ik heb er ook ongelofelijk veel spijt van. Mijn blowgedrag was de reden dat ik in de tweede klas van de middelbare school ben blijven zitten. Ik deed havo, maar moest verplicht een niveau lager gaan volgen. Ik ben absoluut niet dom, maar ik deed gewoon veel te weinig. Nu doe ik mbo, maar ik kan veel beter. Stom en zonde, dat is wat het is. Ik geef mezelf ook de schuld van mijn gedrag, dat ga ik niet op andere mensen afschuiven. Het is makkelijk om die vriendinnen van toen de schuld te geven, maar ik koos ervoor om mee te gaan in hun gedrag. Dat had ik ook niet kunnen doen, hoe jong ik ook was. Maar goed, het is achteraf altijd makkelijk praten."

"Rond mijn veertiende begonnen mensen in mijn omgeving door te krijgen dat het allemaal niet zo lekker ging met mij. Mijn moeder had het al wel een poosje door, maar ze heeft er nooit iets van gezegd. Ik denk dat ze nooit heeft durven toe te geven dat het slecht ging met me, want dan zou het ineens echt worden. Ik was ook niet heel veel thuis in die tijd, want mijn thuissituatie was niet heel fijn. Daardoor kreeg ze misschien ook minder mee van mijn leven. Mijn broer is wel naar mij toegekomen om te zeggen dat ik voorzichtig moest doen. Maar verder heeft geen enkele volwassene ooit tegen mij gezegd dat ik moest stoppen, dat het niet normaal was wat ik deed. Ik kon gewoon mijn gang gaan."

 

Helder moment

"Uiteindelijk kreeg ik op mijn vijftiende een helder moment. 'Oké', dacht ik bij mezelf. 'Dit is echt niet goed.' Ik koos er toen voor om te stoppen met blowen, omdat ik het eigenlijk totaal niet nodig had om mezelf te vermaken. Toen is het contact tussen mij en die andere 'vriendinnen' langzaam verwaterd. Ik wilde leuke dingen doen waarbij ik niet hoefde te blowen en zij wilden alleen maar op dat bankje in het park zitten. Het contact werd steeds minder en is uiteindelijk verbroken. Ik heb er geen spijt van en mis ze ook absoluut niet. Ik heb nu een hele leuke vriendengroep waar ik me heel goed mee kan vermaken, zonder dat er drugs aan te pas komen.

 

Ik heb na die tijd nog maar één keer een joint gerookt. Ik kreeg meteen dat panische gevoel dat ik vaker had ervaren en wist meteen weer waarom ik ermee was gestopt. Ik rook nu alleen nog gewone sigaretten, maar van de joints ben ik gelukkig helemaal af. Als ik nu op straat de geur van wiet ruik, kan ik ook wel kotsen. Het is zo vies, ik snap niet waarom mensen het roken. Het is ook zo dat je het effect van de joints steeds minder gaat voelen, dus moet je meer gaan roken. Zo zit je op een gegeven moment je dagen weg te roken en dat is zonde. Ik heb ook het gevoel alsof ik een paar jaar van mijn leven heb weggegooid. Het voelt alsof het tachtig jaar geleden is gebeurd en alsof het één grote waas is. Waarschijnlijk komt dat omdat ik het grootste gedeelte van de tijd stoned was."
 

Bron
 

Terug in de tijd

"Met die oude vriendinnen heb ik nooit meer contact gehad. Van wat ik heb begrepen is de één nog steeds verslaafd aan blowen en gaat het met de ander nu langzaam iets beter. Mijn leven heb ik nu weer op de rit: ik studeer en geniet van mijn leven zonder dat ik daar genotsmiddelen voor moet nemen. Als ik terug zou kunnen gaan in de tijd zou ik de dingen zeker anders doen, maar ergens heb ik er ook wel van geleerd. Toch vind ik het zonde dat ik een deel van mijn jeugd heb weggegooid. Dat krijg ik nooit meer terug."

Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar vera@ze.nl o.v.v. real life verhaal.