Jade: 'De hele wereld begon te schudden. Ik was doodsbang!'

Aardbevingen maken we in Nederland weinig tot nooit mee, maar in het buitenland zijn ze er wel aan gewend. Toch zou je niet verwachten dat je tijdens een vakantie in Griekenland een aardbeving meemaakt. Het overkwam Jade.

 

Jade (26): "Ik was 13 en kende aardbevingen alleen van televisie. Dan zag ik op het nieuws beelden van verwoeste huizen en huilende mensen, maar wat wist ik er verder nou van? Op zo'n jonge leeftijd had ik er zelf nog nooit één meegemaakt. Ik wist dat ze in het buitenland voorkwamen, maar dacht er nooit over na. Toen mijn ouders de vakantie naar Griekenland boekten, dacht ik alleen maar aan zon, zee en strand."
 

Bron
 

Zakynthos

"We gingen in de voorjaarsvakantie met het gezin twee weken naar Zakynthos; mijn ouders, oudere broer en ik. We verbleven in een klein hotel met een zwembad, vlakbij de winkelstraat en het strand. Mijn broer en ik maakten wat vriendjes en vriendinnetjes, je weet wel hoe dat gaat op die leeftijd. Mijn ouders hadden een auto gehuurd en we trokken er overdag op uit om wat van het eiland te zien. Als 13-jarige vond ik het allemaal wel prima, zolang ik maar veel kon zwemmen en lezen. 

 

De aardbeving gebeurde tegen het einde van de vakantie. We hadden nog maar drie dagen te gaan, geloof ik, en daar was ik achteraf heel blij om. Op de dag dat het gebeurde hadden we de hele dag een beetje bij het zwembad liggen luieren. Er verbleef nog een Nederlands stel met een zoon in ons hotel en mijn broer en ik waren met die jongen aan het zwemmen. Het zal een uur of vijf zijn geweest toen mijn ouders besloten dat we terug moesten naar de kamer om te douchen. We zouden die avond uit eten gaan bij een leuk strandtentje waar we die week wel vaker waren geweest. Dus wij klommen uit het zwembad en gingen ze voor naar binnen."

 

Schudden en beven

"Ik kan me het moment waarop het gebeurde nog herinneren als de dag van gisteren. Mijn broer en ik liepen voorop door de gang naar onze kamer met onze ouders achter ons toen alles begon te beven. Het bouwde niet geleidelijk op, we wisten allemaal meteen dat het foute boel was. De hele wereld was aan het schudden, ineens zag ik alles scheef. Er kwam kalk van het plafond en de muren en overal om me heen hoorde ik het geluid van brekende borden en glazen. Er klonk geschreeuw en er renden mensen hun kamers uit, op weg naar de uitgang. Ik kan me vooral nog heel goed herinneren hoe bang ik was. Ik stond echt helemaal te shaken op mijn benen.

 

Mijn vader riep dat iedereen naar buiten moest en we zetten het allemaal op een lopen. Bij de receptie lag de eigenaresse van het hotel op een bank te loungen. Ze was televisie aan het kijken en keek ons heel kalm aan. "It's okay", zei ze nog tegen ons. "It's safe here." Ze leek zich totaal niet druk te maken om de aardbeving, maar niemand luisterde natuurlijk naar haar. Iedereen wilde maar één ding: het hotel uit."
 

Bron
 

Chaos

"Buiten op straat was het echt een chaos. Er stonden allemaal hotelgasten, sommigen aangekleed en anderen, net als wij, in badkleding met handdoeken om. Mijn broer en ik waren helemaal overstuur, we wisten natuurlijk niet wat er allemaal gebeurde. De schokken waren redelijk heftig en we zagen alleen maar dat iedereen in paniek was. Als kind word je daar natuurlijk door beïnvloedt. Het beven was volgens mij vrij snel weer voorbij, maar nauwelijks vijf minuten later begon alles opnieuw te schudden. We stonden als groep op het midden van de weg, niemand wist echt waar het veilig was. Overal waren ouders druk met het kalmeren van hun kinderen, ik kan me het gehuil van een paar kleuters ook nog goed herinneren. 

 

Het heeft lang geduurd voordat we ons weer veilig genoeg voelde om naar binnen te gaan. De eigenaresse lag nog steeds op de bank televisie te kijken en ze kwam weliswaar overeind om ons wat gerust te stellen. Ze vertelde dat ze al meerdere aardbevingen had meegemaakt en dat het hotel de meest veilige plek was om te zijn. Tijdens het bouwen van het hotel hadden ze namelijk rekening gehouden met aardbevingen en daardoor waren de muren bestand tegen het schudden. Leuk en aardig, maar wij waren ons rot geschrokken en voelde ons echt niet veilig.

 

Mijn ouders, broer en ik gingen terug naar onze kamer waar we ons langzaam klaarmaakten voor het diner. We hadden helemaal geen trek meer, maar zijn toch naar de strandtent geweest. Om daar te komen moesten we door de winkelstraat lopen en overal waar we naar binnen keken lagen er spullen op de vloer. In een drankwinkel waren alle flessen op de vloer kapot gevallen en er stond slechts één vrouwtje op te ruimen. Toch had ze een glimlach op haar gezicht, dat kalmeerde wel een beetje."

Naschokken

"De strandtent zat bomvol met hotelgasten en je zag iedereen de hele tijd angstig om zich heen kijken. De eigenaar van de strandtent zette op een gegeven moment heel hard Griekse muziek op en nodigde iedereen uit om te dansen en net zoals in de films met borden te smijten. Door al het gestamp en de muziek merkten we niet dat er nog allemaal naschokken waren. Het kostte de man dus een paar borden, maar hij had ons toch nog een leuke avond bezorgd.

 

Die nacht hebben mijn broer en ik onze matrassen in de kamer van onze ouders gelegd. We sliepen eigenlijk in de kamer naast die van hen, verbonden door zo'n tussendeur, maar we waren doodsbang om alleen te slapen. De hele nacht lang waren er nog naschokken, we hebben nauwelijks een oog dichtgedaan. De volgende dag wilde mijn vader eigenlijk met de auto de bergen in, maar daar waren we natuurlijk fel op tegen. Uiteindelijk gingen we een boottochtje maken, want we wilden niet de hele dag in het hotel hangen. Tijdens het varen zagen we links van ons ineens een heel groot stuk van een rotswand afbreken en in zee storten. Wat bleek? Er was een nieuwe aardbeving, maar gelukkig voelden we daar op het water niets van. We hebben alleen de naschokken van die derde beving gevoeld toen we eenmaal weer aan land kwamen.

 

We waren zó opgelucht toen we eindelijk weer naar huis konden, waar het veilig was. Ik kan me van die vakantie nog goed herinneren dat het begin heel leuk was, maar het negatieve - de aardbeving - domineert mijn herinnering het meest. Als ik nu op het nieuws iets zie over aardbevingen denk ik automatisch terug aan de angst die ik toen voelde. Ik ben sinds die tijd ook nooit meer teruggeweest naar Zakynthos en ik denk ook niet dat ik er ooit nog heen zal gaan. Daarvoor was het een té enge ervaring."

Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar vera@ze.nl o.v.v. real life verhaal.