Van droomleven tot nachtmerrie: ?Ik werd verkracht in het buitenland?
Eindelijk heb je dapper je hart gevolgd en emigreer je naar het land waar je altijd van droomde. Maar wat doe je als dat droomleven in een klap verandert in een nachtmerrie? “Hij sleepte me met mijn bebloede benen over de grond.”
Annika: “Al jaren brachten mijn man en ik met onze kinderen de vakanties door in Noorwegen. Daar is de plek waar ik me thuis voel en dat geldt voor mijn man net zo. Het verlangen om naar Noorwegen te emigreren kriebelde al een poosje en dus lazen we op internet alles wat we hierover konden vinden. Elke keer was er toch weer een nieuwe reden om het uit te stellen, maar het verlangen bleef. Toen we ons bedrijf in Nederland hadden verkocht, hakten we éindelijk de knoop door: we vertrokken definitief naar Noorwegen.”
Groot avontuur
“Het duurde niet lang voordat we als gezinnetje ons plekje hadden gevonden in het vreemde, maar toch al wel vertrouwde land. Natuurlijk was het een grote omschakeling, maar mijn man en ik vonden al snel een leuke baan en ook de kinderen pasten zich snel aan. Het hielp ook mee dat we inmiddels een huis hadden gekocht, een fijn plekje voor onszelf. Dit was zeker een plek waar we stiekem al aan onze toekomst durfden te denken. Tot de avond die alles veranderde ging ons avontuur beter dan we hadden durven hopen..."
Een avondje uit
“Binnen een halfjaar na onze verhuizing naar Noorwegen had ik het voor elkaar gekregen om een band met mijn collega’s op te bouwen. Dat ging zelfs zo goed dat we op een decemberavond na het werk afspraken om nog een drankje te doen in een dorpje verderop. Ik was ze echt een beetje als vrienden gaan zien en was ook wel even toe aan een avondje zonder man en kinderen. We dronken een paar biertjes en blèrden keihard mee op liedjes die we allemaal kenden. Rond een uur of twee ’s nachts waren we doodop en schor van het zingen. We bestelden alvast een taxi richting huis.”
Een vreemdeling
“Het was een drukke zaterdagavond, dus het duurde een poosje voordat de taxi zou komen. Een van mijn collega’s besloot nog even een hamburger te scoren bij een tentje een paar straten verderop. De andere collega ging lopend naar huis. Al snel stond ik in mijn eentje buiten te wachten op de taxi. Alhoewel… alleen bleef ik niet lang, want na een paar minuten werd ik aangesproken door een man van ongeveer mijn leeftijd. Hij vroeg geïnteresseerd of ik er een leuke avond op had zitten. Dat casual gesprekje sloeg echter al snel om in flirterige vragen van zijn kant.”
Telefoonnummer
“Ik probeerde zijn vragen te ontwijken door te vertellen dat ik getrouwd ben en drie kinderen heb. Daar leek de man geen boodschap aan te hebben, want hij flirtte er lustig op los. Ik vroeg me inmiddels af waar mijn collega bleef. De opdringerige man vertelde me dat hij boven het rockcafé woonde waar ik mijn avond had doorgebracht en vroeg toen om mijn telefoonnummer. Terwijl ik ontwijkend mijn hoofd schudde zag ik vanuit mijn ooghoek nog nét de taxi de hoek om rijden. Shit! Ik wilde gewoon naar huis, maar de taxi was al weg. Toen de man ook nog vroeg of ik weleens seks had gehad met een Afrikaan was ik er helemaal klaar mee. Ik besloot naar huis te lopen, want mijn collega was nergens te bekennen en ook de taxi had ik gemist.”
Achtervolging
“De weg waarop ik naar huis liep was goed verlicht, dus ik durfde het wel aan om in mijn eentje naar huis te gaan. Ik probeerde onderweg mijn collega nog te bellen, maar ze nam haar telefoon niet op. Iets verderop was de straat een stuk minder verlicht en tot mijn schrik zag ik daar een persoon staan. Ik haalde diep adem en beende stug door. Toen ik hem voorbij liep realiseerde ik me in een flits dat het dezelfde rare vent was die ik net had ontmoet. Hij moest me zijn achtervolgd! Ik besefte direct dat het foute boel was. Dat klopte. Hij greep me beet en sleepte me naar beneden, de hoofdweg af. Schreeuwend en schoppend probeerde ik me los te rukken, maar zonder resultaat.”
“De weg waarop ik naar huis liep was goed verlicht, dus ik durfde het wel aan om in mijn eentje naar huis te gaan. Ik probeerde onderweg mijn collega nog te bellen, maar ze nam haar telefoon niet op. Iets verderop was de straat een stuk minder verlicht en tot mijn schrik zag ik daar een persoon staan. Ik haalde diep adem en beende stug door. Toen ik hem voorbij liep realiseerde ik me in een flits dat het dezelfde rare vent was die ik net had ontmoet. Hij moest me zijn achtervolgd! Ik besefte direct dat het foute boel was. Dat klopte. Hij greep me beet en sleepte me naar beneden, de hoofdweg af. Schreeuwend en schoppend probeerde ik me los te rukken, maar zonder resultaat.”
Bebloede benen
“Uit alle macht probeerde ik contact te krijgen met mijn belager, in de hoop dat hij me zou loslaten. Hij sleepte me met mijn benen over de grond en toen ik realiseerde dat hij me naar een afgelegen weggetje trok, raakte ik écht in paniek. Ik zocht mijn telefoon, maar hij had het door en gooide mijn laatste redmiddel in de sloot. Mijn belager vertelde me dat hij seks met me wilde en als ik niet mee werkte zou hij me vermoorden. Mijn hart sloeg een aantal slagen over en ik besefte me dat ik balanceerde op het randje tussen leven en dood. Tot op de dag van vandaag hoor ik zijn stem nog door mijn hoofd schieten.”
Doodsbedreigingen
“Mijn enige hoop was het beeld van mijn lieve man en drie kinderen. Dat gaf me echt de kracht om door te vechten. Zijn doodsbedreigingen maakten me heel erg bang en zwak. Dit was écht niet de plek waar ik wilde sterven. Ook die gedachte had ik voor ogen toen de man mijn broek naar beneden sjorde en me hard tegen de muur drukte. Ik moest mijn handen gespreid tegen de muur houden terwijl hij me misbruikte. Ondertussen hoorde ik de auto’s op de hoofdweg boven me voorbijrazen. Niemand die me zag of hoorde. Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld.”
“Mijn enige hoop was het beeld van mijn lieve man en drie kinderen. Dat gaf me echt de kracht om door te vechten. Zijn doodsbedreigingen maakten me heel erg bang en zwak. Dit was écht niet de plek waar ik wilde sterven. Ook die gedachte had ik voor ogen toen de man mijn broek naar beneden sjorde en me hard tegen de muur drukte. Ik moest mijn handen gespreid tegen de muur houden terwijl hij me misbruikte. Ondertussen hoorde ik de auto’s op de hoofdweg boven me voorbijrazen. Niemand die me zag of hoorde. Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld.”
Redder in nood
“Toen hij eindelijk klaar was vroeg hij wat ik nu van plan was te gaan doen. Ik keek hem sprakeloos aan. Mijn panty was kapotgescheurd en ook mijn scheenbenen bloedden hevig. Toch hield ik me van de domme, want dat leek me op dat moment het meest veilige idee. “Jij gaat naar huis en dan ga ik ook mijn eigen weg,” was het enige wat er nog over mijn lippen kwam. Mijn plan hielp, want mijn verkrachter liet me gaan. Ik rende zo goed als ik kon naar de hoofdweg, in de hoop dat er een auto voorbij zou komen. Dat gebeurde. Nog nooit was ik zó blij om een vrachtwagen te zien en gelukkig bracht hij me naar huis. Toen ik eenmaal veilig thuis was belde ik direct de politie en vertelde het drama aan mijn geschokte man. Ik heb een hele poos in zijn armen uitgehuild.”
DNA-onderzoek
“Vanaf dat moment was er eigenlijk geen tijd om bij te komen, want de politie wilde allerlei DNA-onderzoeken bij me doen. Ook moest ik de precieze plek aanwijzen waar de verkrachting had plaatsgevonden. Er waren duidelijke sporen te zien in de sneeuw, van mijn bloed... Ik kon niet ophouden met trillen door alle adrenaline die nog in mijn lichaam zat. Gelukkig kreeg ik al snel een telefoontje dat de dader was opgepakt. Dat gaf me wel een veiliger gevoel, maar ik bleef nog een hele tijd in shock. Mijn man en kinderen konden het allemaal volgen op de televisie, want mijn verkrachtingszaak was groot nieuws in Noorwegen.”
Emotionele schade
“Inmiddels is het anderhalf jaar later en hebben we er twee zware rechtszaken opzitten. De dader is een paar maanden geleden nog in hoger beroep gegaan, maar gelukkig besliste de rechter uiteindelijk in mijn voordeel. De man is schuldig gevonden aan verkrachting, mishandeling en doodsbedreiging. Dat geeft me een gevoel van rust, maar het staat natuurlijk in het niets bij alle fysieke en emotionele schade die ik heb geleden. Samen met mijn gezin probeer ik mijn leven in Noorwegen weer op te pakken. Vergeten zullen we dit nooit en de verwerking kost veel tijd, maar ik heb het overleefd en dat geeft me veel kracht. Ik probeer weer voorzichtig te dromen van onze toekomst in Noorwegen."
“Inmiddels is het anderhalf jaar later en hebben we er twee zware rechtszaken opzitten. De dader is een paar maanden geleden nog in hoger beroep gegaan, maar gelukkig besliste de rechter uiteindelijk in mijn voordeel. De man is schuldig gevonden aan verkrachting, mishandeling en doodsbedreiging. Dat geeft me een gevoel van rust, maar het staat natuurlijk in het niets bij alle fysieke en emotionele schade die ik heb geleden. Samen met mijn gezin probeer ik mijn leven in Noorwegen weer op te pakken. Vergeten zullen we dit nooit en de verwerking kost veel tijd, maar ik heb het overleefd en dat geeft me veel kracht. Ik probeer weer voorzichtig te dromen van onze toekomst in Noorwegen."
Lees ook onze andere real life-verhalen.
Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar vera@ze.nl o.v.v. real life verhaal.
