En al bij aanvang was het een geweldig feestje. De meest foute outfits kwamen voorbij in de afgeladen volle ArenA en de leukste meezingers knalden al vóór het concert uit de speakers. Na een countdown, die even voor negenen op het grote scherm verscheen, werd het Wilhelmus door het hele stadion ingezet. De Toppers themselves openden het concert met Higher, gevolgd door Dancing Queen en het klassieke Van Voor Naar Achter, Van Links Naar Rechts. De toon was gezet!
En al snel was het duidelijk: na zeven jaar weten Geer, Goor, Jeroen en René nog steeds een feestje te maken van hun concertreeks. Alle grote hits kwamen voorbij en het stadion werd binnen drie uur compleet afgebroken.
De Toppers deden het dit jaar wederom niet alleen: een keur aan gasten was uitgenodigd om het feestje mee te beleven. De dames van K3 wisten iedereen mee te krijgen met een medley van hun grootste hits - al kwam dat misschien ook wel door de sexy glitterjurkjes die ze droegen. Volkszangers Peter Beense en René Schuurmans mochten het publiek in de pauze bezighouden en ook de nieuwe Toppers (die de zoektocht naar de vijfde Topper hadden gewonnen) zongen een deuntje mee. Niet het hoogtepunt van de show: de rijen voor de toiletten waren op dat moment het langst... De Toppers brachten verder nog een ode aan Jan Smit, die daarna door het publiek zijn weg naar het podium wist te vinden en ook nog een nummertje meezong.
Leonie Meijer, Jeroens lieveling uit The Voice of Holland, was ook van de partij. Buiten het duet Los Van de Grond vertolkten Jeroen en Leonie samen een geweldige versie van Paradise by the Dashboard Light - en ik weet zéker dat die wulpse blikken over en weer iets te betekenen hadden...
Maar de ster van de avond? Glennis Grace, definately. Bij opkomst zong ze samen met René een Grease-medley, waarna ze alleen werd gelaten voor het optreden waar waarschijnlijk de hele ArenA op wachtte: haar cover van Afscheid. Ademloos heb ik zitten kijken en luisteren en ik had kippenvel all over. Wat een ge-wel-dig mooi optreden! Ik wilde 'm jullie niet onthouden:
Buiten de medleys en meezingers die door iedereen uit volle borst werden meegezongen (Het Geld Van Ome Jan, Met Z’n Allen, Viva Las Vegas, Suzanne, A Little Less Conversation en zelfs kerstliedjes compleet met sneeuw), was er ook ruimte voor een emotioneel momentje toen Gordon zijn overleden moeder eerde. Met een mooie ode, die hij samen met zijn vrienden van Los Angeles, The Voices uitvoerde, kreeg hij de hele ArenA stil. Een ander hoogtepunt was het duet tussen Geer en Goor, zoals alleen zij dat kunnen: compleet met té grote verenjassen en stoeipartijen. Verder brachten Jeroen en René samen een medley van hun eigen grootste hits en kreeg Gordon aan het eind van de avond een waardig afscheid, terwijl zijn collega-Toppers nog één keer Over de Top voor hem zongen.
Het enige minpunt aan de gehele avond dat ik me kan bedenken, is dat De Toppers zélf misschien net te weinig op het podium stonden. Dankzij alle medleys gingen ze razendsnel door de nummers heen - wat aan de andere kant ook ontzettend leuk was, want zo bleef het tempo in de show. Props voor de dansers, de techniek (de lichtshow was fenomenaal), alle gasten en natuurlijk De Toppers zelf. Het was een TOPavond!
Fotocredit: Brunopress/Anneke Janssen/eigen foto’s
